Πήγα όλος αυτιά αλλά Αυτιά (τον Γιώργο) δεν είδα. Σάμος Ιούνιος - Ιούλιος 2025

 

    Σε αντίθεση με προηγούμενες χρονιές, ο προορισμός των διακοπών , δεν μπήκε προς ψήφιση. Για κάποιον περίεργο λόγο μου κόλλησε Η Σάμος. Γιατί;; έλα ντε, ιδέα δεν έχω. Η αρχική σκέψη μάλιστα ήταν Σάμος ντουέτο με Πάτμο από 4 μέρες έκαστη. Εκεί έβαλε βέτο το αφεντικό.... Πού να τρέχουμε αγόρι μου από νησί σε νησί. Πάμε Σάμο μόνο να ξεκουραστούμε.  Σα να είχε δίκιο για ακόμα μια φορά. 

Άρχισα λοιπόν την έρευνα προσέγγισης του νησιού, κι εκεί... άρχισα να χάνω τα λιγοστά μαλλιά μου. Πλοίο 4άτομα με καμπίνα και αμάξι με το γρήγορο πλοίο (9ώρες) από Πειραιά, κάτι λιγότερο από 1000 ευρώ... REJECTED

Πλοίο από Θεσσαλονίκη 20 ώρες +, και δρομολόγιο μία φορά την εβδομάδα REJECTED

Ευτυχώς τσέκαρα για πλάκα πτήσεις και βρήκα πήγαινε έλα 4 άτομα με 4 μικρές βαλίτσες και μία 23 κιλά. 500 ευρώ πήγαινε έλα. 

Δεύτερη αποστολή το σπίτι. Τα πράγματα έγιναν πολύ εύκολα, όταν πέσαμε πάνω στο Stone Nest στους Βαλεοντάδες, κοινώς στη μέση του πουθενά, αλλά και κοντά σε όλα :) . Βρήκα το τηλέφωνο της Μαρίνας που διαχειρίζεται το σπίτι , και τα υπόλοιπα είναι ιστορία

Αυτοκίνητο μετά από 2 προτάσεις της Μαρίνας κατέληξα στο On time όπου η εξυπηρέτηση του Βαγγέλη και της Οικογένειας του ήταν εξαιρετική. 

Βλέποντας το ελικοφόρο στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης δαγκώθηκα, αλλά ο ενθουσιασμός του Αλέξανδρου δεν μου επέτρεψε να αγχωθώ. Πτησάρα από τον Κάπτεν και χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε στο Αεροδρόμιο Σάμου, παραλάβαμε την αμαξάρα μας και ξεκινήσαμε για το σπίτι με μια στάση στο Σούπερ Μάρκετ για προμήθειες. Είμαστε και νοικοκύριδες βλέπετε, μαγειρεύουμε στις διακοπές, σίγουρα το πρωινό μας και ένα ακόμα γεύμα. Τακτοποιηθήκαμε, βραδάκι πλέον, στο σπίτι και είπαμε να πάμε για το πρώτο δείπνο στην  Ασημόπετρα στα γραφικά Αυλάκια που μας πρότεινε ο Βαγγέλης. Πολύ όμορφο εστιατόριο με καλό φαγητό, όπου δυστυχώς δεν καταγράφηκε η παραγγελία μας , οπότε υπήρξε και μεγάλη καθυστέρηση στο ευγενικό κατά τα άλλα σέρβις. Αποτέλεσμα... η έφηβη , ο πεντάχρονος και σχεδόν η μαμά να κοιμούνται στο τραπέζι. Μόνο ο μπαμπάς απόλαυσε . Ο Λογαριασμός ήταν η πρώτη ένδειξη του τί μας περιμένει στο νησί, αλλά δεν δώσαμε σημασία γιατί υποθέσαμε ότι απλά είναι ένα κυριλέ ακριβό εστιατόριο... Όχι αγορίνα μου, ΟΛΑ είναι ακριβά εστιατόρια στην Σάμο. Tout sont Kolopiase .

Πρώτο πρωί στο νησί και είδα μια φωτογραφία από μια παραλία Κασονήσι, μοιάζει όμορφη,

σκέφτηκα...Τελικά βρεθήκαμε για κανένα δεκάλεπτο σε χωματόδρομο και μετά 15-20 λεπτά κατάβαση στα βράχια σε μέτριας δυσκολίας μονοπάτι χωρίς σκιά, Για να φτάσουμε σε ένα σημείο που δεν υπήρχε μέρος να αφήσεις πετσέτα (λόγω μορφολογίας του εδάφους ). Το νερό ανάμεσα στο σημείο που φτάσαμε και στο νησάκι απέναντι (3 λεπτά περπάτημα το νησί) είχε όμορφο χρώμα. Ωστόσο άραζαν 2-3 καραβάκια με τουρίστες σε εκείνο τον χώρο. Τέλος, υπήρχαν αρκετά σκουπίδια (σάκοι, παντελόνια, πλαστικά κλπ) από ελεύθερους κατασκηνωτές που παράτησαν την πραμάτεια τους. Γενικά ο προορισμός δεν σε αποζημιώνει, αν και είχε συμπαθητικό βυθό, με όμορφα ψάρια. Στον γυρισμό καθίσαμε για φαγητό στον Τριαντάφυλλο σε μια όμορφη πλατεία στο Παλαιόκαστρο,

Εκεί φάγαμε ίσως το πιο νόστιμο πιάτο της εκδρομής , αθερίνα με γαρίδες και κρεμμύδια, ένα πιάτο που έχουμε φάει και στη Χίο χωρίς γαρίδες. Επίσης εκεί σίγουρα φάγαμε το πιο νόστιμο τηγανιτό καλαμάρι της εκδρομής. Κλείσαμε τη μέρα με νόστιμο παγωτό από την Κυψέλη . 

Δεύτερη μέρα και είπαμε να κάνουμε και λίγο sight seeing οπότε πήγαμε στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στους Μυτιλινιούς, όπου μεταξύ άλλων υπάρχει και βαλσαμωμένο το Καπλάνι της Βιτρίνας, στο οποίο βασίστηκε και το ομώνυμο βιβλίο της Άλκης Ζέη .

Αν έχετε παιδιά , να πάτε θα τους αρέσει. Πολύ όμορφη προσπάθεια . Για μπάνιο πήγαμε στην Παραλία Τσαμαδού, στην οποία υπάρχει γυμνιστικό beach bar , με ξαπλώστρες, στη Δεξιά πλευρά της Παραλίας. Αν δεν σας ενδιαφέρει να κολυμπήσετε γυμνοί, στην αριστερή πλευρά της Παραλίας υπάρχει το beach bar Navagos. Για μια ακόμα χρονιά επιβεβαιώνονται οι φόβοι μου ότι η νέα γενιά έχει ταμπού με το σώμα της και το γυμνό κολύμπι, καθώς και φέτος ήμασταν από τους νεότερους στην Παραλία (43 και 48) . Στο ελεύθερο κομμάτι της παραλίας σήκωσα το σκίαστρό  μου , και 20 λεπτά αργότερα, ένας 70χρονος Γερμανός,  που είχε από πριν βάλει τις πετσέτες πίσω από εκεί που στήσαμε μου έκανε μανούρα γιατί του έκοβα τη θέα. Αρχικά μπράβο του που 70 χρονών, γούσταρε τσαμπουκά, προφανώς δεν είμαι τόσο τρομακτικός ώστε να τον αποτρέψω. Δεύτερον, δεν είχα καμία όρεξη να ανταλλάσσω μπινελίκια σε άγνωστε; γλώσσες, πήρα μια βαθιά ανάσα, και σε πείσμα της γυναίκας μου, κατέβασα τη σκιά. Είχαμε μάθει ότι το ηλιοβασίλεμα αλλά και το φαγητό στον Ορίζοντα ήταν must στο νησί. Έτσι μετά από κράτηση, φτάσαμε για να απολαύσουμε αμφότερα. Εξαιρετικό σέρβις, φανταστική θέα, και πολύ νόστιμο φαγητό (με εξαίρεση το πολύ αλάτι για τα γούστα μας σε ένα πιάτο) και το πιο ακριβό γεύμα στο νησί, ήταν γεγονός. Για να μην με πείτε μίρλα, να σας πω ότι 4 άτομα, παίρναμε σε κάθε γεύμα, 1 σαλάτα, 1-2 ορεκτικά, και 2 κυρίως. Αυτά με ένα τοπικό κρασί των 19ευρώ, στα 120. Ε τσιμπημένο. Προτείνεται ωστόσο. 

Τρίτη μέρα και είχα καλό προαίσθημα με την επιλογή της παραλίας, και δικαίως εκ του αποτελέσματος. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στην είσοδο του μονοπατιού και ξεκινήσαμε για το ημίωρο περπάτημα μέσα στο δάσος, φορτωμένοι, με νερό ,σκίαστρο και φαγητό, με σκοπό να μείνουμε αρκετές ώρες. Η διαδρομή σχετικά εύκολη, το μεγαλύτερο μέρος σε σκιά, με λίγα σημεία να γλιστράνε. Ο Αλέξανδρος υπαρχηγός της πορείας, μετέφερε τις οδηγίες μου στην υπόλοιπη ομάδα, και έτσι φτάσαμε στον προορισμό, χωρίς παράπονα. Ένα φανταστικό μικρό κολπάκι, απομονωμένο από τον κόσμο. 5 παρέες όλες κι όλες , οι 3 γυμνές, οπότε η γυμνή βουτιά μετά από το κουβάλημα και τη ζέστη ήταν επιβεβλημένη. Μείναμε αρκετές ώρες, πιάσαμε κουβέντα και με μια μαμά Τσέχα 60χρονη που είχε έρθει με τον γιο της περίπου 25 ετών και την κόρη γύρω στα 16-17 και έμειναν στη Σάμο για 2 εβδομάδες (είχαν έρθει μόνοι τους οι γονείς μας πριν 2 χρόνια, οπότε φέτος πηγαίνουμε μόνο στα καλά μέρη, μου είπε ο πιτσιρικάς) . Μας πρότειναν και αυτοί 1-2 παραλίες. Φεύγοντας αποφασίσαμε να πάμε για δείπνο  St Antonakak γύρω στα 50 λεπτά οδήγηση από εκεί που παρκάραμε για την παραλία. Μας το είχε προτείνει η σερβιτόρα του Ορίζοντα το προηγούμενο βράδυ, ως μέρος με θεϊκή προβατίνα...Δε θα το μάθουμε ποτέ γιατί μετά από τόση οδήγηση και λίγο ακόμα περπάτημα στους Κοσμαδαίους, τζίφος, παρασκευή απόγευμα και παρά την διαφορετική ενημέρωση στον Γούγλη, το μαγαζί ήταν κλειστό, Εύχομαι μόνο να είναι καλά στην υγεία του ο ιδιοκτήτης, και να μην ήταν κλειστό για λόγους υγείας. Ενα μικρό μπινελίκι από μέσα μου το άκουσε πάντως. Στον γυρισμό από τους Κοσμαδαίους και πριν φτάσουμε στην Ιθάκη όπου τελικά καθίσαμε για φαγητό, τσουπ...αλκοτέστ, πρώτη φορά στη ζωή μου. Σε ευχαριστώ Αντωνακάκη που ήσουν κλειστός, γιατί ένα καραφάκι θα το είχαμε πιει, και ίσως, δεν είχαμε δίπλωμα οδήγησης σήμερα. Η Ιθάκη 2 λεπτά από το σπίτι μας και παρότι είχε έναν τεράστιο δροσερό κήπο, σχεδόν πάντα ήταν άδεια. Οπότε καθίσαμε με επιφύλαξη. Το φαγητό ωστόσο αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη. 

Ημέρα Βοριά και πολλών μποφόρ η επόμενη οπότε οι νοτιοδυτικές παραλίες ήταν μονόδρομος. Κάναμε μια στάση στην παραλία Φουρνάκι, όπου δεν βρήκαμε κάτι που να μας κάνει κλικ, και έτσι πήγαμε παραδίπλα, στην δυτική Ψιλή Άμμο (υπάρχει και ανατολική από τη μεριά του Πυθαγορείου). Εκεί βρήκαμε ένα πεύκο με παχιά σκιά και αράξαμε για κάμποσες ώρες. Η αγαπημένη παραλία του Αλέξανδρου καθώς ήταν ρηχή όσο μέσα και να έμπαινες. Για φαγητό πήγαμε στην Άμπελο στο ομώνυμο χωριό και φάγαμε νόστιμα σε μια δροσερή πλατεία και για πρώτη φορά με ανθρώπινες τιμές. Για το σούρουπο είχαμε κλείσει ξενάγηση για το metaxa liknon το οποίου μου είχε προτείνει


ο φίλος Γιώργος ο Σεφ του Τρυγητή από την τούμπα. Φοβερή εμπειρία, σε ένα πανέμορφο μέρος που έχει φτιαχτεί με πολύ μεράκι, και με τους άλλους 4 συνδαιτυμόνες γίναμε μια πανέμορφη αν και ετερόκλητη παρέα και περάσαμε ένα υπέροχο βράδυ με πολύ γέλιο.

Η επόμενη, ήταν ημέρα αξιοθέατων, που μια και δεν ήταν πάρα πολλά προσπαθήσαμε να τα χωρέσουμε όλα ή όσα μπορούσαμε. Η μέρα άρχισε με το αρχαιολογικό σπήλαιο στο Βαθύ , που είναι αρκετά εντυπωσιακό , ειδικά το τεράστιο άγαλμα του Κούρου που σώζεται σχεδόν ολόκληρο , και η συλλογή

από μεταλλικούς γρύπες, όπως και τα αγγεία. Συνεχίσαμε με περπάτημα και σκαρφάλωμα στην σπηλιά του Πυθαγόρα και την Παναγιά Σαραντασκαλιώτισσα που πραγματικά άξιζε την κούραση . Συνεχίσαμε στην Μονή της Παναγιάς της Σπηλιάνής που είναι πολύ εντυπωσιακή και δροσερή (να πάτε καταμεσήμερο όταν ο κόσμος καίγεται και εκεί έχει θερμοκρασία κελαριού). Για μεσημεριανό-απογευματινό πήγαμε στο Πυθαγόρειο όπου φάγαμε μπροστά στη θάλασσα στο Εγχώριο που μας πρότειναν οι άνθρωποι από την Άμπελο, και φάγαμε νόστιμα χωρίς να ξετρελαθούμε. Κατόπιν, μαμά και κόρη περπάτησαν στο Πυθαγόρειο και μπαμπάς και γιος τσάκισαν ένα χορταστικό σουφλέ σοκολάτας στο Two Spoons. Η βραδιά θα έκλεινε με θερινό σινεμά στο πανέμορφο Cine Rex στους Μυτιλινιούς, όπου μέχρι πέρσι με την ταινία κερνούσαν ζεστούς λουκουμάδες (εγώ βασικά για τους λουκουμάδες πήγα). Δυστυχώς, πέρσι από λάθος πήρε φωτιά το λάδι, κάηκε μέρος του σινεμά και λουκουμάδες .....last year. Παρόλα αυτά αξίζει να πάτε γιατί είναι μέσα στα λουλούδια και τους βασιλικούς,σου δίνουν κουβερτούλα αν κρυώνεις, και στο τέλος σε αποχαιρετούν με κερασάκι γλυκό. To Lilo & Stich OK, πέρασαν καλά τα γυναικόπαιδα. 

Μετά το ξεπάτωμα της προηγούμενης ημέρας είπαμε να το πάρουμε χαλαρά. Ξυπνήσαμε αργά και είπαμε να επισκεφθούμε το πανέμορφο κολπάκι της Μικρής Τσαμπού , που είναι δίπλα στα Αυλάκια και στο σπίτι μας. Δυστυχώς η φορά του αέρα, έκανε το κολύμπι απαγορευτικό για τον Αλέξανδρο, οπότε την είδαμε από ψηλά και δεν μπήκαμε καν στον κόπο να κατεβούμε. Επειδή δεν θέλαμε να κουραστούμε πήγαμε για 2η φορά στην κοντινή Τσαμαδού για ένα διωράκι, μετά περπατήσαμε για λίγο στο χωριό Μανολάτες φάγαμε μια μερίδα κεφτέδες και ένα καραφάκι κρασί στον Λουκά , μετά πήγαμε σπίτι να τσακίσουμε τα γεμιστά της Αθηνάς. Πήγαμε μια σύντομη βόλτα στον γραφικό οικισμό Ποσειδώνιο, όπου η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική λόγω της φωτιάς απέναντι στα παράλια της Τουρκίας , και κλείσαμε με βραδινή βόλτα στο Πυθαγόρειο και γλυκάκια για όλους αυτή τη φορά στο two spoons. Αααα να μην ξεχάσω ότι πήραμε και την νοστιμότατη ΟΝΕΙΡΑ της Samos Beer που μας παράγγειλε για την Θεσσαλονίκη η Μαρία, με αντάλλαγμα πολλές φωτογραφίες μου στον πάγκο των Seattle SuperΨωνια στο επόμενο πρωτάθλημα.

Προτελευταία μέρα, και παρότι ξυπνήσαμε νωρίς, αργήσαμε να φύγουμε από το σπίτι. Τον προορισμό τον είχαμε αποφασίσει από την προηγούμενη μέρα και δεν ήταν άλλος από την 2η επίσκεψη στο

αγαπημένο πλέον μικρό Σεϊτάνι. Πρώτη μέρα του Ιουλίου πλέον και η αλλαγή του μήνα έγινε ορατή και στην παραλία. Διπλάσιος κόσμος. μία μόνο ακόμα γυμνή παρέα. και 2-3 κυρίες topless. Η αύρα της παραλίας ίδια ωστόσο, και την απολαύσαμε τόσο που είπαμε ότι θα ξαναέρθουμε και την επόμενη μέρα που θα ήταν η τελευταία στο νησί. Βραδινό Φάγαμε στον Αίολο στον άγιο Κωνσταντίνο, που μας τον είχαν προτείνει 3-4 άτομα . Νόστιμα κι εκεί, πάνω στο κύμα, με τις γνωστές πλέον τιμές Σάμου στις οποίες είχαμε πάθει ανοσία. Το βράδυ καθώς σκρόλαρα στο κρεβάτι έσκασε διαφήμιση στο facebook για το Balkoni Restaurant, στα 5 λεπτά από το σπίτι, που κάθε Τετάρτη βράδυ έχει live. Να πως θα έκλεινε αύριο βράδυ το ταξίδι μας. 

Αν και είχαμε συμφωνήσει να πάμε και την τελευταία μέρα στο Σεϊτάνι (και να περνούσαμε και από τον Καταρράκτη του Ποταμιού που δεν είχαμε καταφέρει να πάμε τις προηγούμενες δύο φορές ), το άγχος της Αθηνάς να έχουμε χρόνο το απόγευμα για να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες καθώς το επόμενο πρωϊ πετούσαμε, μας άλλαξε τα πλάνα. Θα πηγαίναμε κάπου κοντά και χαλαρά. Ας δοκιμάσουμε την μικρή Τσαμπού , μπας και δεν έχει αέρα... τζίφος, μία από τα ίδια. Ας πάμε τουλάχιστον σε ένα beach bar οργανωμένο με ξαπλώστρες και

ομπρέλες (ναι ναι την κόλασή μου, θυσιάζομαι που και που). Ξεκινήσαμε για Papa's Beach που είχε φανεί ενδιαφέρον στις φωτογραφίες, ωστόσο όταν φτάσαμε δεν μας έκανε το κλικ. Αναστροφή και πίσω  για το Mare Deus Beach Bar που είχα δει την ταμπέλα του λίγα χιλιόμετρα πριν στο Ηραίο . Σοφή επιλογή. Πολύ όμορφο μαγαζί, με πολύ χαλαρή μουσική, ωραίες ομπρέλες , πολλά αρμυρίκια, παγωμένες μπύρες, ευγενικό προσωπικό, και 5 ευρώ Minimum κατανάλωση ανά άτομο , ανά ξαπλώστρα. Σούπερ. Από τις ελάχιστες φορές στη ζωή μου που απολαμβάνω beach bar ( Στη Λήμνο ήταν η προηγούμενη) Χαλαρώσαμε με τις ώρες μέχρι τη στιγμή που έπρεπε να επιστρέψουμε στο σπίτι να ετοιμάσουμε βαλίτσες , να ντυθούμε κουκλάκια και να πάμε στο Balkoni  για pizza και live. Σε ένα πολύ ωραίο σημείο στον Αγιο Κωνσταντίνο, απολαύσαμε πρώτα το ηλιοβασίλεμα και μετά την τραγουδίστρια, συνοδεία πιάνου και την πίτσα μας μαζί με κρασάκι. Ιδανικό Φινάλε σε μια όμορφη εκδρομή 

Πρωινό Ξύπνημα για να έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τον τελευταίο καφέ μας στο υπέροχο

μπαλκόνι. Παράδοση Αυτοκινήτου, Επιστροφή στο σπίτι με αρκετή καθυστέρηση στην πτήση και πολλές αναταράξεις σε απογείωση και προσγείωση. 

Περάσαμε πολύ όμορφα, και φεύγουμε γεμάτοι από το νησί. Νομίζω μια γεμάτη εβδομάδα είναι σούπερ, αν θέλεις βάλε και μια δύο μέρες ακόμα για να είσαι άνετος. Ένα πράσινο νησί, με όμορφες θάλασσες, νόστιμο φαγητό, και όμορφα χωριά. Εντύπωση μου έκανε η διαθεσιμότητα όλων στη Σάμο. Ειδικά όσοι ήταν στην εστίαση ήταν ευγενικοί, αλλά όχι με την ψεύτικη επιτηδευμένη ευγένεια. 

Να πας στη Σάμο, αν σου αρέσει το πράσινο

Να πας στη Σάμο αν σου αρέσουν οι ανοργάνωτες αλλά και οι οργανωμένες παραλίες

Να πας στη Σάμο αν σου αρέσει το καλό φαγητό. Παντού φάγαμε καλά , παντού φάγαμε ακριβά (αδιανόητα για ακριτικό νησί). Οι ντόπιοι μας είπαν ότι επειδή έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια ο τουρισμός από Τουρκία, τους χαϊδεύουν τα κωλαράκια, και μαζί με των Τούρκων, και τα δικά μας (απίστευτες αυξήσεις σε τιμοκαταλόγους διετίας και τριετίας που τσέκαρα) 

Το νησί είναι Naturist friendly, οπότε αν θέλεις μπορείς να βρεις παραλίες που δε χρειάζεται να φοράς μαγιό , σχεδόν όσες επισκεφθήκαμε ήταν clothing optional 

Τα λίγα αξιοθέατα του νησιού αξίζει να τα επισκεφθείς

Ίσως αξίζει να περάσεις και απέναντι και να πας στην Έφεσο ημερήσια  

Μην το συνδυάσεις με Πάτμο εκτός αν έχεις δύο εβδομάδες στη διάθεση σου.

Στο λινκ που ακολουθεί όλα τα μέρη που μου είχαν προτείνει μαζεμένα σε έναν χάρτη 

https://maps.app.goo.gl/U16CVATSZCoqd9PH8?g_st=ac

Τέσσερεις για Τήνο, αλλά από Τήνο;;;

 Για πολλά χρόνια σνομπάραμε την Tήνο κυρίως λόγου του θρησκευτικού τουρισμού. Φέτος λοιπόν ήρθε η ώρα της και από νωρίς τον Aπρίλιο κλείσαμε τα ακτοπλοϊκά με το γρήγορο ferry επειδή πλεύση ήτανε το μεσημέρι της δευτέρας η μία σκέψη ήταν ένα ξεκινήσουμε να ξημερώματα δευτέρας και να πάρουμε κατευθείαν το πλοίο αλλά επικράτησε τελικά η άποψη ότι έπρεπε να ξεκινήσουμε χαλαρά την προηγούμενη μέρα και να πάμε να μείνουμε ένα βράδυ στη Ραφήνα έτσι ώστε να είμαστε άνετη το πρωί και να ξεκινήσουμε την εκδρομή μας με το ferry.

Το βράδυ λοιπόν πριν ξεκινήσουμε πάμε να γεμίσουμε πάγο τον καταψύκτη και διαπιστώνουμε ότι πόρτα είναι μισάνοιχτη και κάποια από τα κρέατα ξεκίνησαν να ξεπαγώνουν. Μεταφέραμε τα παγωμένα κρέατα σε άλλη κατάψυξη, και τα μερικώς αποψυγμένα σε ένα ψυγείο. 

Έτσι το πρωί αντί να ξεκινάμε το χαλαρό ταξίδι μας για τη Ραφήνα ξεκινήσαμε να μαγειρεύουμε κοκκινιστό και κιμά. Ουδέν κακόν αμπιγιεζ καλού που θα έλεγε σε έναν παραμυθένιο κόσμο η Άντζελα. 

Είχαμε έτοιμο κοκκινιστό για τη Ραφήνα και μαγειρεμένο κιμά για ένα παστίτσιο στην Τήνο.

Το ταξίδι για την Αθήνα ήταν ήρεμο το δωμάτιο στην Αρτέμιδα (5 λεπτάκια από τη Ραφήνα) καθαρό, φάγαμε και το κοκκινιστό μας με ρύζι και πέσαμε για ύπνο νωρίς.

Το πρωί της δευτέρας φάγαμε το πρωινό μας αφήσαμε το δωμάτιο ψάξαμε φαρμακείο στη Ραφήνα που λόγω Αγίου Πνεύματος και τα 20 φαρμακεία, ήτανε κλειστά και αναγκαστήκαμε να πάμε στη Νέα Μάκρη. 

Μ' αυτά και με αυτά ήρθε η ώρα για επιβίβαση στο γρήγορο ferry και σε δύο ώρες ήμασταν στο λιμάνι της Τήνου. Ενημερώσαμε τον οικοδεσπότη ότι φτάσαμε και σε 7 λεπτά ήμασταν στον κήπο του πανέμορφου σπιτιού μας  Lagades Relaxing House. 

Αφού ξεφορτώσαμε και τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας πήγαμε για μία πρώτη βουτιά στην όχι και τόσο όμορφη κοντινή μας παραλία του Αγίου Φωκά. Αφού δροσιστήκαμε και κάναμε ντουζάκι πήγαμε για το πρώτο μας δείπνο στην ταβέρνα Δροσιά στο χωριό Κτικάδος, μία πανέμορφη ταβέρνα με πολύ ωραία αυλή εξαιρετική θεά συμπαθητικό φαγητό και νόστιμο γλυκό κρασί δικό τους. επιστροφή στο σπίτι και ξεκούραση από την δύσκολη μέρα.

Την Τρίτη και αφού συμφιλιωθήκαμε με την ιδέα ότι θα έχουμε αέρα σε όλες οι διακοπές ξεκινήσαμε για τον Πύργο, γραφικό χωριό βορειοδυτικά όπου είναι γνωστό για τα μουσεία γλυπτικής, το μουσείο του Γιαννούλη χαλεπά (αξίζει να μάθετε την ιστορία του πριν πατε), τα οποία και επισκεφτήκαμε, ενώ καθίσαμε για γλυκό και καφέ στο Αθμάρ στην πλατεία του χωριού. 

Ψάχνοντας για μία παραλία που θα καλύπτεται από τους βοριάδες σχετικά καταλήξαμε στην αγία θάλασσα περνάς έναν χωματόδρομο γύρω στα 20 χιλιόμετρα και κατεβαίνεις ένα μικρό γκρεμούλη πεντάλεπτο κόλπος με τα αλμυρίκια σε αποζημιώνει αξίζει να πας και στο επόμενο κολπάκι μετά την εκκλησία, το Καβαλουρκο που είναι πιο άγριο, και αν το επιτρέπει ο καιρός να περάσεις και στο Διαπορι. 

Την ημέρα που πήγαμε η παραλία είχε πολύ λίγο κόσμο οπότε απολαύσαμε το μπάνιο μας as nature intended. Μετά από αρκετές ώρες φύγαμε, πήγαμε για ντουζάκι στο σπίτι, κάναμε χαλαρή βόλτα στη χώρα και φάγαμε αξιοπρεπώς στην ταβέρνα σαν το αλάτι. 

Την Τετάρτη πήγαμε στον εντυπωσιακό Βώλακα όπου μας ξενάγησε στο λαογραφικό μουσείο ένας από τους τελευταίους καλαθοπλέκτες του χωριού. περιηγηθήκαμε στο χωριό και διαβάσαμε στιχάκια στους τοίχους των σπιτιών, ενώ εντυπωσιαστήκαμε από τους απόκοσμους βράχους. Για μπάνιο επιλέξαμε τον άγιο φυλαχτό όπου κατάβαση ήταν αρκετά δύσκολη λόγω αέρα. Καθίσαμε μόλις 1 ώρα και κάτι λόγω Έλλειψης σκιάς. Στο πήγαινε έλα περάσαμε από την εντυπωσιακή Κολυμπήθρα αλλά ήταν αδύνατο να κάνουμε μπάνιο. Για φαγητό πήγαμε στο χωριό Μυρσίνη στην ταβέρνα-παντοπωλείο Τερέζα ο όπου φάγαμε νόστιμο φαγητό σε

τιμές εστιατορίου. Ακολούθησε γλυκάκι (κιουνεφε) στην πλατεία του χωριού φαλατάδος. Ενώ η βραδιά έκλεισε με τυράκι κρασάκι στο μπαλκόνι μας. 

Πέμπτη πρωί και το πρόγραμμα έλεγε μοναστήρι Ουρσουλινών όπου γίνεται φανταστική ξενάγηση από τις εθελόντριες ή τον εθελοντή. Αξίζει και προτείνεται, όπως προτείνεται και το γλυκάκι (ρυζόγαλο και lemon tart) Στο διπλανό ρομαντικό καφέ Σερβιάμ. Έγινε απόπειρα να κατεβούμε στη θάλασσα του πράσινου λατομείου αλλά αποτύχαμε όταν ο χωματόδρομος στένεψε επικίνδυνα. Φάγαμε στο νόστιμο Sima στον Πύργο, και κλείσαμε τη μέρα με μπάνιο μέχρι το ηλιοβασίλεμα στην υπέροχη Απηγανια. 

Η παρασκευή ήταν από μόνη της ένα οδοιπορικό μέχρι να βρούμε για να κάνουμε μπάνιο. Ξεκινήσαμε από Παχιά Άμμο και τον χαρακτηριστικό αμμόλοφο, όπου δεχτήκαμε τεράστια αμμοβολή μέχρι να λάμψει το προσωπάκι μας από το peeling, συνεχίσαμε σε πλατιά άμμο, στον Αγιο Ρωμανό και τελικά καταφέραμε να κολυμπήσουμε Καλύβια όπου μας πήρε και μας σήκωσε βέβαια. 

Ξεκινήσαμε για να φάμε στο καφενείο του χωριού Αρνάδος που μας είχανε προτείνει, φάγαμε όμως άκυρο γιατί είχαν ένα γάμο και δεν σέρβιραν φαγητό. Ήταν ευκαιρία όμως να περπατήσουμε στο χωριό και τυχαία να βρούμε το οινοποιείο Μπαλής πού βρίσκεται σε ένα σπίτι του 1380, αξίζει μια ξενάγηση γιατί διαφέρει από τα άλλα οινοποιεία που έχω δει. αγοράσαμε και 4 μπουκαλάκια κρασί για το καλό τα οποία δεν δοκίμασα ακόμα για να σας πω άποψη. Φάγαμε συμπαθητικά στο καφενείο της
κυρα Λένης, πάνω σε μία στροφή, η ομελέτα φρουτάλια δεν άρεσε στην αθηνά υποσχέθηκε να μας κάνει μία πιο νόστιμη την επόμενη μέρα- η οποία όντως σαν πιο νόστιμη αν και άρπαξε λίγο. 

Καταλήξαμε στην Παναγία της Τήνου ανάψαμε κεριά για τους πιστούς φίλους μας καθώς και στη μνήμη του Πάρη που χάθηκε ξαφνικά. Εντυπωσιαστήκαμε οικογενειακώς από τους προσκυνητές που έρχονταν με τα γόνατα από το λιμάνι μέχρι την εκκλησία, αξιοθαύμαστοι. Πριν πάμε σπίτι σταματήσαμε στο κρεοπωλείο φάρμα Κουρούπας για τοπικά τυριά και αλλαντικά (προτείνεται για αγορές για το σπίτι).

Το Σάββατο μάλλον ήταν η πιο χαλαρή ημέρα μας. Ξεκινήσαμε αργά πήγαμε, για μπάνιο για μία ακόμη φορά στην αγία θάλασσα όπου τα εφτά μποφόρ δεν μας επέτρεψαν να την απολαύσουμε για πολύ ώρα, φάγαμε στο νόστιμο και δροσερό Veneranda, και το βράδυ τελείωσε με βόλτα για τα κορίτσια στη χώρα και άραγμα των αγοριών στο σπίτι.

Την Kυριακή πάλι ξυπνήσαμε χαλαρά (ασυνήθιστο για μας που συνήθως ξυπνάμε νωρίς για να προλάβουμε τα πάντα) πήρα τα παιδιά να σουρτουκέψουμε ώστε η να συμμαζέψει το σπίτι με την ησυχία της και να μαγειρέψει γεμιστά που ήθελε. πήγαμε πάλι στο καφενείο στο Αρνάδος όπου φάγαμε και πάλι άκυρο γιατί για πρώτη φορά ήταν κλειστό, πήγαμε σε ένα άλλο καφενείο που και αυτό ήταν κλειστό, περπατήσαμε λίγο στο χωριό κάναμε λίγη κούνια και επιστρέψαμε στο σπίτι για να φάμε τα
γεμιστά της Αθήνας. Το απόγευμα βουτιά - αποχαιρετισμός στην Απηγανιά και φαγητό νόστιμο στη φασαίικη φου-φού με την φανταστική θέα στα Υστερνια. 

Δευτέρα ξυπνήσαμε χαλαρά αποχαιρετήσαμε το όμορφο σπίτι μας πήραμε από τον ξυλόφουρνο το γεμιστό ψωμάκι με μπιφτέκι και πάπρικα και φτάσαμε στο λιμάνι μισή ώρα πριν έρθει το πλοίο όταν έφτασε στο πλοίο μπήκαμε στη σειρά για να ανεβούμε στο καράβι, και μόλις πριν την Ράμπα βγήκανε τα παιδιά και η Αθηνά  για να επιβιβαστούν καθώς εγώ θα φορτώνω το αμάξι ( πάντα λίγο με αγχώνει η διαδικασία του φορτώματος αλλά εμπιστεύομαι τα μαστόρια στο αμπάρι που δίνουν οδηγίες ). Όλα κύλησαν ομαλά και ανέβηκα στο σαλόνι του πλοίου για να απολαύσω την επιστροφή με την αγαπημένη μου οικογένεια χαλαρά και όμορφα. Σωστά; 

Όχι βέβαια. Παρότι τους άφησα ένα μέτρο από το πλοίο η Αθηνά άκουσε τις παραινέσεις ενός λιμενικού και αντί να μπουν στο καράβι έφυγαν πίσω από το κάγκελο. Βλέποντας την πόρτα να κλείνει έτρεξε σε έναν άλλον λιμενικό του είπε ότι φεύγει με τη seajets ο οποίος τη διαβεβαίωσε ότι από κει φεύγει η seajets. Έτσι όταν την πήρα τηλέφωνο εν πλω και εν κινήσει να την ρωτήσω που βρίσκονται, χαλαρά μου είπε ότι είναι στο λιμάνι και περιμένει το πλοίο να επιστρέψει για να τους παραλάβει 😁😁😁. Νεύρα κρόσσια ο Λευτέρης, νοερά μπινελίκια (μεγάλη η Χαρη της Παναγιάς που με συγκράτησε και δεν έγιναν λέξεις οι σκέψεις 😛. Ευτυχώς για καλή μας τύχη μετά από 2 ώρες ερχόταν ένα ferry άλλης εταιρείας και αγόρασαν εισιτήρια με αυτό. Οι 4 ώρες αναμονής των UFOs στη Ραφήνα πέρασαν με μπύρα ;άνευ, χωριάτικη και μαριδούλα σε ένα ταβερνάκι με σούπερ θέα, και με λίγο περπάτημα στην προβλήτα. Στις 6 και κάτι το απόγευμα η επανένωση ήταν γεγονός και πανηγυρίστηκε όπως της έπρεπε. 

Στάση για δείπνο με παϊδάκια μετά από ημίωρη παράκαμψη στον Θεολογο και άφιξη στην οικεία Μουράτη 2.30πμ χωρίς άλλα παρατράγουδα. 

Γενικά το vibe από την Τήνο ήτανε πολύ θετικό, περάσαμε πάρα πολύ όμορφα και ευχαρίστως θα ξαναπήγαινα.

Να πας στην Τήνο ανεξάρτητα από το αν είσαι πιστός χριστιανός ή όχι

Nα γυρίσεις τα όμορφα χωριά να κάτσεις σε καφενεία που όσο πάνε και λιγοστεύουν 

Να φας μάλλον ακριβούτσικα Να επισκεφτείς τις οργανωμένες και τις ανοργάνωτες παραλίες. 

Nα δοκιμάσεις τα τυριά και τα αλλαντικά τους. Προσωπικά με κέρδισε το καρίκι που ωριμάζει σε κολοκύθα και έχει διαφορετική γεύση από τυροκομείο σε τυροκομείο, δοκίμασα του συνεταιρισμού και ένα ακόμα που μου άρεσε περισσότερο 

Ακόμα και στην Τήνο μπορείς να κολυμπήσεις γυμνός, τουλάχιστον τον Ιούνιο σίγουρα, στην Απηγανια τον Άγιο Φυλακτο και την Πλατιά Άμμο, ενώ χωρίς πρόβλημα κολυμπήσαμε και στην Αγιά Θάλασσα και στο Καβαλουρκο μάλλον μόνο λόγω εποχής. 

Καστοριά 17-19 Φεβρουαρίου 2023

 

Τα έχουμε πει, με εντολή γιατρού ένα διημεράκι τα δυο μας, κάθε δίμηνο για γέμισμα μπαταριών (που κρατάει περίπου μισή μέρα , αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα)

Καστοριά είχα να πάω από παιδί, και δε θυμόμουν τίποτα. Είχα δε ακούσει από φίλους που την επισκέφθηκαν τα τελευταία χρόνια , αλλά και από ντόπιους, ότι υπάρχει μια εγκατάλειψη στην πόλη , οπότε περίμενα τα χειρότερα

Κλείσαμε στο Ξενοδοχείο Doltso που μου έκανε κλικ, ήταν δίπλα στην πλατεία Doltso (παλιά πόλη) και ήταν και σε τιμή που μπορούσαμε να υποστηρίξουμε .

Επειδή φτάσαμε απογευματάκι Παρασκευής δεν ήμασταν για πολλά πολλά, αφήσαμε τα πράγματα και κάναμε μια παραλίμνια περπατάδα, και προλάβαμε και το ηλιοβασίλεμα. Χήνες πάπιες πελαργοί πελεκάνοι ,κορμοράνοι ένας ζωντανός υδροβιότοπος η λίμνη. Πέριξ, Αρχοντικά, άλλα με ζωή , άλλα εγκαταλελειμμένα , σε κάθε περίπτωση εντυπωσιακά.

Μετά από μια ωρίτσα περπάτημα και καθώς το αεράκι άρχιζε να τσούζει, κινηθήκαμε προς την πλατεία Doltso και καθίσαμε στο ιδιαίτερο καφέ Ιδαίες όπου απολαύσαμε τη ζεστή μας σοκολάτα, με lounge μουσική στη σωστή ένταση (τουλάχιστον για εμάς τα μπαρμπάδια) . Για δείπνο πήγαμε στο Στέκι της Παρέας που μας προτάθηκε, αλλά δεν τρελαθήκαμε. Βέβαια τους είχαν τελειώσει και κάποιες από τις σπεσιαλιτέ.

Σάββατο πρωί φάγαμε το πρωινό μας και βγάλαμε πρόγραμμα , πάντα περπατητό. Πρώτη επίσκεψη στο Σπήλαιο του δράκου που ήταν ευχάριστη έκπληξη αν σας αρέσουν τα σπήλαια. 6 ευρώ είσοδος, ξενάγηση κάθε μισή ώρα νομίζω, πολύ καλός ο ξεναγός και εντυπωσιακοί οι σταλακτίτες σταλαγμίτες

καθώς και οι υπόγειες λίμνες. Τελειώνοντας συνεχίσαμε το περπάτημα προς την μονή Μαυριώτισσας όπου υπάρχουν 2 εκκλησίες , η μία είναι σε φάση επιδιορθώσεων και κλειστή στο κοινό. Αξίζει μια βόλτα για τις τοιχογραφίες . Γενικά η Καστοριά είναι τίγκα στις Βυζαντινές και Μεταβυζαντινές εκκλησίες  (πάνω από 70 νομίζω) , οπότε ακόμα και να μην είσαι φανατικός Χριστιανός, αξίζει να περάσεις για την ιστορικότητα των κτισμάτων. Προσωπικά πάντα βρίσκω ενδιαφέρον σε παλαιούς ναούς. Κατάκοποι από το πολύ περπάτημα, πήραμε το αυτοκίνητο και επισκεφθήκαμε το καφέ στον προφήτη Ηλία, όπου έχεις όλη την πόλη πιάτο. Να πάτε οπωσδήποτε. έχει και 100 μέτρα πιο πίσω Ελάφια σε ένα μεγάλο χώρο, οπότε αν έχετε παιδάκια , θα τρελαθούν. Εσείς θα τρελαθείτε από τη θέα . 

Είχαμε και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον νεαρό , η οικογένεια του οποίου τρέχει το καφέ, που μας επιβεβαίωση, ότι υπάρχει τεράστια φυγή νεαρού πληθυσμού λόγω έλλειψης θέσεων Εργασίας. "Σκεφτείτε ότι από τα 4-5 Σκυλάδικα έχει μείνει μόνο ένα " μας είπε, Πού είσαι ΠΑΣΟΚάρααααα. 

Για μεσημεριανό κινήσαμε στο κοντινό Σιδηροχώρι όπου ο μερακλής φίλος Γιώργος, μας είχε προτείνει το κρυφό διαμαντάκι Σιστέβο . Παντοπωλείο, καφενείο ταβέρνα του χωριού με πολύ καλά κρέατα, τηγανιές άγριων μανιταριών και ντόπιο κρασί. Να πάτε, είναι ταξίδι στο παρελθόν, με πολύ ευγενικούς ιδιοκτήτες, 

Το πλάνο έλεγε ξεκούραση και σιέστα για κανένα διωράκι και μετά κατά τις 8μμ ποτάκι στο καφέ μπαρ του Ναυτικού Ομίλου  που μας πρότεινε η Λίτσα, για σούπερ θέα. Τελικά 10μμ η Αθηνά αποφάσισε να με ξυπνήσει και να με ρωτήσει αν θα πάμε.... Διακριτικά γύρισα πλευρό και κοιμήθηκα μέχρι το πρωί .

Πρωί Κυριακής , στο πρωινό ακούσαμε την ιδιοκτησία του ξενοδοχείου, να λέει ....και φάγαμε πολύ όμορφα.. Εννοείται τέτοια κουβέντα δε θα μπορούσαμε να την αφήσουμε να περάσει έτσι

- Και πού φάγατε όμορφα;

- Στον Γρηγοράκη

- Και ποιος είναι ο Γρηγοράκης;

- Το καφενείο στην Οξυά . 

Challenge accepted!

Check out γύρω στις 10πμ , και επίσκεψη στο Δισπηλιό, όπου υπάρχει αρχαιολογική έρευνα παλαιολιθικού παραλίμνιου οικισμού καθώς και full size αντίγραφο των πλίθινων σπιτιών που είναι επισκέψιμο. 

Αξίζει μια βόλτα , έχει γίνει όμορφη δουλειά. 

Η εκδρομή έκλεισε στον Γρηγοράκη στην Οξυά  όπου η Κούλα και ο Γρηγόρης μαγειρεύουν "Χωριάτικα" . Φάγαμε πολύ ωραία τηγανιά άγριων μανιταριών και χοιρινή τηγανιά, ενώ υποσχεθήκαμε να επανέλθουμε με την πρώτη ευκαιρία.

Να πας στην Καστοριά γιατί

- είναι πανέμορφη και θα ξεκουραστεί το μάτι σου

- Έχει πανέμορφη Λίμνη

- Έχει πανέμορφη παλιά πόλη

΄- Έχει φανταστικά χωριά τριγύρω (Ιστορικά και μη)

- Έχει φοβερό Βυζαντινό Μουσείο (στα υπόψη για την επόμενη φορά)

- Έχει ένα από τα μεγαλύτερα Ενυδρεία ψαριών του γλυκού νερού (επίσης για την επόμενη χρονιά)

- Έχει χιονοδρομικό κέντρο σε απόσταση αναπνοής (και αυτό για μελλοντική επίσκεψη)

- Έχει ξενοδοχεία για όλες τις τσέπες και όλα τα γούστα ( από Spa , μέχρι παλιά αρχοντικά , ή και vfm δωμάτια)

- Έχει αξιοπρεπές φαγητό

- Έχει ευγενικό κόσμο

- Είναι καθαρή

 

Τριήμερο στην Οχρίδα

Η Αθηνά έχει να κοιμηθεί καλά περίπου τρία χρόνια. Έχει να φροντιστεί περίπου τόσα. Η κλασική μαλακία που βάζουμε τον εαυτό μας πίσω από τους άλλους, ενώ όπως λέω στους θεραπευόμενους, το πιο ανιδιοτελές πράγμα που μπορείς να κάνεις (και συνάμα το μεγαλύτερο δώρο για τα παιδιά σου), είναι να φροντίζεις τον εαυτό σου.

Αποφασίσαμε λοιπόν και μετά από εντολή ιατρού, να κάνουμε το πρώτο ταξίδι άνευ τέκνων μετά από τρία χρόνια. Η αρχική μου σκέψη ήταν να κλείσουμε 2 βράδια, στο Μακεδονία Παλλάς ή στο Νικόπολις, χωρίς φυσικά να πούμε τον προορισμό στους παππούδες και τα παιδιά, ώστε να χαλαρώσουμε , χωρίς να μας ενοχλήσει κανείς. Η σκέψη απορρίφθηκε καθώς θεώρησα ότι αν δυσκολευόταν στον ύπνο ο μικρός, θα έπιανε την Αθηνά το αυτοθυσιαστικό της και θα εμφανιζόταν να σώσει την κατάσταση, ή στην χειρότερη περίπτωση, θα μαλώναμε μέχρι να την πείσω να μην εμφανιστεί. 

Έτσι σκέφτηκα να πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει, σε ένα ξενοδοχείο με καλές παροχές, αλλά και σε τόπο που θα έχουμε να δούμε κάτι και δεν θα κωλοβαράμε 3 μέρες. Δεν ξέρω πώς μου ήρθε η Οχρίδα αλλά έκλεισα 2 βράδια στο Unique Resort and Spa με πρωινό και χρήση του Spa. 

Ενημερώσαμε από Πέμπτη βράδυ τον Αλέξανδρο ότι θα λείψουμε για 2 βράδια, και ότι το πρωί που θα ξυπνήσει θα έχουμε φύγει, και κατά τις 6 το πρωί της Παρασκευής ξεκινούσαμε για την πρώτη μας εκδρομή , μετά διανυκτερεύσεως,  ως ζευγάρι μετά από το τριήμερο που είχαμε κάνει τον Αύγουστο του 2019 στην Κεφαλονιά . Περάσαμε τα σύνορα από τη Νίκη, δίπλα στη Φλώρινα και κάναμε μια πρώτη στάση στη Bitola, όπου περπατήσαμε για λίγο στο Shirok Sokak (φαρδύς δρόμος) , είδαμε κάποια Τζαμιά και κάποιες Εκκλησίες, και ψωνίσαμε μπούκοβο από την Παλιά αγορά τους. Τεράστια εντύπωση στη Bitola μας έκαναν τα Πάρκα με το πολύ πράσινο και τα ψηλά δέντρα, οι οργανωμένες παιδικές χαρές , και τα Casino που ήταν σχεδόν όσα και τα δέντρα. Χωρίς υπερβολή όπως είναι τα take away cafe στη Θεσσαλονίκη , είναι τα casino στη Bitola. 

Πριν φύγουμε για την Οχρίδα, γεμίσαμε το ντεπόζιτο με Βενζίνη που έχει γύρω στο 1.35 Εu/l ενώ δε βάλαμε Φυσικό Αέριο καθώς μέσα σε λίγους μήνες , η τιμή του εκτοξεύθηκε από 0.5Eu/kg σε 2.8Εu/kg. 

Φτάσαμε στο Ξενοδοχείο, αφήσαμε τα πράγματα στο τεράστιο πραγματικά δωμάτιο, και η πρώτη μου σκέψη ήταν "τί κρίμα, θα χωρούσαμε όλοι μαζί σε αυτό το δωμάτιο". Αμέσως με μάλωσα για την ηλίθια σκέψη μου και το νεαρό ζευγάρι ξεκίνησε για μια πρώτη βόλτα/γνωριμία με την πόλη. 

Για όσους δε γνωρίζουν η Λίμνη Οχρίδα είναι μάλλον η μεγαλύτερη Λίμνη των Βαλκανίων, και ίσως η παλαιότερη της Ευρώπης. Επίσης είναι η πιο Βαθιά Λίμνη στην Ευρώπη με βάθος που φτάνει κοντά στα 290 μέτρα. Από το 1979 αποτελεί μνημείο κληρονομιάς της Unesco ενώ ζουν πάνω από 200 ενδημικά ζώα. 

Η πόλη της Οχρίδας αποτελεί τουριστικό προορισμό και η παραλίμνια περιοχή χρησιμοποιείται ώς παραλία , με τον κόσμο, να ψαρεύει, να κολυμπάει και να κάνει ηλιοθεραπεία. Ένας μεγάλος λοιπόν παράκτιος δρόμος με θέα τη Λίμνη, και απέναντι την παλιά πόλη και το κάστρο. Περπατήσαμε περισσότερο από μια ώρα, τσιμπήσαμε και ένα αξιοπρεπέστατο κομμάτι πίτσα από την Prova και πήγαμε στο δωμάτιο για ξεκούραση/ύπνο. 

Κατά τις 7.30 βγήκαμε για τη βραδινή μας βόλτα και αποφασίσαμε να πάμε για γευστική δοκιμή στο Vila winery Mal Sv. Kliment . Είναι ένα wine bar στο κελάρι ένος τοπικού οινοποιείου, το οποίο μέχρι πριν λίγους μήνες λειτουργούσε μόνο με κρασιά του οινοποιείου, ενώ εδώ και 2-3 μήνες το έχει πάρει ένα ζευγάρι με μεράκι, με σκοπό να κάνει γνωστά στους τουρίστες κρασιά και από την Οχρίδα αλλά και από όλη τη χώρα. Δοκιμάσαμε αρκετές ετικέτες και τις συνοδεύσαμε με μια ποικιλία τυριών και κάποιες μπρουσκέτες.

Τα κρασιά αποτέλεσαν ευχάριστη έκπληξη, καθώς δεν είχα πρότερη εμπειρία και την οινοποιεία της γείτονος  χώρας (Kyriakos mode on) , ενώ οι μπρουσκέτες θέλουν δουλίτσα (σίγουρα αλλαγή στο ψωμί), καθώς μόνο οι 2/4 ήταν επιτυχημένες γευστικά. Γενικά πάντως ήταν θετική η εμπειρία μας και προτείνουμε το συγκεκριμένο μαγαζί, γιατί εκτός των άλλων, τα παιδιά ήταν ευγενέστατα και φάνηκε να έχουν μεράκι . Η ημίωρη περπατάδα για το ξενοδοχείο συνοδεύτηκε από ένα ψητό καλαμπόκι στο χέρι, και πριν τις 23.00 ήμασταν ταβλιασμένοι, με ξυπνητήρι στις 9.30 Just in case, για να προλάβουμε το πρωινό. 

Ξυπνήσαμε τελικά χωρίς το ξυπνητήρι, γύρω στις 9 , ξεκούραστοι , μετά από καιρό, και μετά από ένα δυνατό πρωινό και έναν άθλιο καφέ στον μπουφέ του ξενοδοχείου ξεκινήσαμε για το Μοναστήρι του Αγίου Ναούμ, το οποίο διαβάσαμε ότι θα έπρεπε να επισκεφθούμε . Πραγματικά μιλάμε για ένα σημείο πανέμορφο, με περιποιημένους κήπους , σούπερ θέα της λίμνη, ένα ποτάμι που εκβάλει μέσα στη Λίμνη και μπορείς να κάνεις βόλτα με βάρκα, και δυστυχώς εκατοντάδες κιόσκια στο στύλ της έκθεσης βιβλίου Θεσσαλονίκης,  που πουλάνε τουριστικά τζίντζιρι μίντζιρι (περλες οχρίδας, μαγνητάκια, γλυκά του κουταλιού- καταλαβαίνεις τη φάση) .

Υπάρχουν 2 ξενοδοχεία και αρκετά εστιατόρια στον χώρο, τα οποία δε δοκιμάσαμε. Ήπιαμε ωστόσο έναν ακόμα άθλιο καφέ. Παραλίμνια στο μοναστήρι υπάρχουν beach bar και ο κόσμος κολυμπάει στη Λίμνη. Κάναμε βόλτες στους περιποιημένους κήπους όπου κυκλοφορούσαν ανενόχλητα παγόνια , και κάναμε και μια ρομαντική βαρκάδα 20λεπτη στο ποταμάκι, που μας άρεσε. 

Στην επιστροφή είπαμε να κάνουμε μια βόλτα τουλάχιστον με το αμάξι, (καθώς δεν είχαμε ούτε μπατόν , ούτε παπούτσια πεζοπορίας , και κυρίως είχαμε πει ότι είναι εκδρομή χαλάρωσης και όχι ξεπάτωμα) στον εθνικό δρυμό Galicica . Όμορφη διαδρομή μέσα στο δάσος, με αρκετά μονοπάτια για πεζοπορία και φανταστική θέα της Λίμνης από ψηλά. Αξίζει σίγουρα. Ενδιαφέρον είχε το αντίτιμο των 3.5 ευρώ σχεδόν για την είσοδο με αμάξι μέσα στον Δρυμό, ενώ η τιμή ήταν 3.5 ευρώ κατά άτομο αν ήθελες να το πάρεις περπατητά . Αξίζει με τα μπούνια. 

Το μέλλον είναι  προς τα εκεί 

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και κάναμε την επίσκεψη στο Spa, όπου υπήρχε steam bath, Φινλανδική Σάουνα, Υπέρυθρη Σάουνα, Τζακούζι κλπ κλπ. Εκτός από το Τζακούζι που ελαφρώς σιχάθηκα, έκανα τα πάντα όλα. Η δε Αθηνά επέλεξε να κάνει ωριαίο μασάζ, το οποίο είχε ανάγκη, και φυσικά το μετάνιωσε γιατί ήταν κακό. :). Ανέκαμψε όμως μετά ,με χρήση του Spa. 

Χαλαροί και ανανεωμένοι βγήκαμε το σούρουπο για βόλτα, και αφού γουστάραμε ηλιοβασίλεμα, καταλήξαμε σε ένα από τα ωραιότερα σημεία της πόλης, τον Ναό του Αγ. Ιωάννη του Kaneo . Ωραίος ο ναός, φανταστική και η θέα από όλες τις μεριές του. 

Για τελευταίο δείπνο, επιλέξαμε θεωρητικά το κορυφαίο εστιατόριο της πόλης, στο κορυφαίο σημείο της πόλης το Kaneo . Πανέμορφο σημείο, ευγενέστατος Σεφ, ευγενικό προσωπικό, πολύ καλή wine list. Μέτριο φαγητό. Από την άλλη, όλη η χώρα φαίνεται να έχει μέτριο φαγητό και όπως άκουσες πολλάκις ήδη, κάκιστο καφέ. επιστρέψαμε παραλιακά στο δωμάτιο, με στάση για αποχαιρετιστήριο καλαμπόκι στο χέρι και , ποτάκι στο roof garden του ξενοδοχείου SU 

Τελευταίο πρωινό, κάναμε check out και στις 10.30 είχαμε ραντεβού με το Paragliding Tandem Flights

γιατί η τολμηρή της οικογένειας ήθελε να κάνει Paragliding. Ο Φλώρος θα την περίμενε στο σημείο απογείωσης για να την παραλάβει, σώα ελπίζαμε αμφότεροι. Ήταν τελικά το piece de resistance καθώς η Αθηνά το απόλαυσε, θεωρώντας το μοναδική εμπειρία. Θα μας έστελναν και τις φωτογραφίες χθες βέβαια, αλλά μας ενημέρωσαν ότι έχασαν την go pro, οπότε ό,τι έμεινε είναι ένα βιντεάκι μου και 2-3 φώτο. 

 

Κλείσαμε την εκδρομή μας στη γειτονική Φλώρινα όπου φάγαμε γαμάτα στο Διεθνές καφενείο που μας πρότεινε η Φλωρινιώτισα κυρία Λίτσα, αφού μας γέμισε πεσκέσια για το σπίτι. 

Αντί επιλόγου

Να πας στην Οχρίδα , και να τριγυρίσεις . Νομίζω τρία βράδια είναι αρκετά

Αν θέλεις street food νομίζω είσαι καλά. Αν θέλεις εστιατόρια, να μην έχεις υψηλές απαιτήσεις

Να δοκιμάσεις μπόλικα κρασιά

Να πας στο μοναστήρι του Ναούμ

Να πας στον Εθνικό Δρυμό

Να περπατήσεις την παραλία και μη βαρεθείς να πας στο Kaneo και στο κάστρο (τις ώρες που πήγαμε το κάστρο ήταν κλειστό)

Να κάνεις Paragliding

Να παρατηρείς τα σύννεφα, τα καλύτερα σύννεφα του κόσμου λέει η Αθηνά

Να φέρεις ταπεράκι φαγητό από το σπίτι . Πλάκα κάνω, να ανοίξεις ένα εστιατόριο της προκοπής

Να φέρεις την καφετιέρα σου μαζί, ή όπως και πιο πάνω να επενδύσεις σε ένα καφέ της προκοπής

Ίσως ήταν τέτοια η διάθεσή μας , ίσως η ανάγκη να ξεφύγουμε, περάσαμε καταπληκτικά, 

Δεν είναι πάμφθηνο όπως λένε. Σε ένα άρθρο που είχαμε διαβάσει , έλεγαν ότι το 2019 την περασαν με 180 εύρω...Από το άρθρο πήραμε πολλές ωραίες ιδέες για βόλτα, αλλά τα έξοδα μας μαζί με καύσιμα ξενοδοχεία κλπ κλπ ήταν υπερτριπλάσια ...το λινκ του άρθρου που πήραμε ιδέες 

Αδιάκοποι στη Λήμνο

 

Μετά από την ανοιξιάτικη έρευνα , μεταξύ φίλων , και τα ποσοστά Τσαουσέσκου που έλαβε η Λήμνος ως θερινός προορισμός, απέναντι σε Ζάκυνθο και Κέρκυρα, η επιλογή της αποτέλεσε μονόδρομο. Μία μέρα μόλις μετά την ψηφοφορία έκλεισα ακτοπλοϊκά από Καβάλα , και με την σύμφωνη γνώμη του αφεντικού κλείσαμε τα ήσυχα πανέμορφα δωμάτια στο Διαπόρι suites που γεωγραφικά είναι στο κέντρο της Λήμνου, κάτι που θα μας βοηθούσε ως γνωστές Γυριστρούλες. Κλείσαμε τα ακτοπλοϊκά με αναχώρηση πρωί Σαββάτου από Καβάλα, και επιστροφή απόγευμα Κυριακής από Λήμνο, ώστε να κερδίσουμε μισή μέρα παραμονής και στο πήγαινε και στο έλα.

Από το προηγούμενο βράδυ γεμάτο το αυτοκίνητο, Αφύπνιση 5πμ, φόρτωμα παιδιών ( η Δομινίκη σε τέτοιες ηλικίες κοιμόταν αμέσως , οπότε κερδίζαμε κάποια ώρα ηρεμίας στο ταξίδι, ο Αλέξανδρος πάλι...μπα, duracel) και αναχώρηση για Καβάλα. Απόπλους στις 8πμ και 12.15-12.30 άφιξη στη Μύρινα. Μετά από 25-30 λεπτάκια φτάσαμε στο δωμάτιο και ήταν όπως ακριβώς φαίνεται στις εικόνες. Μικρά πανέμορφα σπιτάκια μπροστά σε ένα ήσυχο κολπάκι, μακριά από κόσμο, και φασαρία. το κολπάκι δεν ενδείκνυται για μπάνιο, αλλά οι κοντινότερες παραλίες είναι στο 10λεπτο. 

Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματα πήγαμε για μεσημεριανό στον διπλανό Κοντιά και στην ταβέρνα Σαν Άλλοτε , με τον κήπο κάτω από την μουριά, όπου είτε πεινούσαμε πολύ , είτε ήταν όντως πεντανόστιμοι οι ντοματοκεφτέδες, τα κεφτεδάκια, και το χύμα κρασί του χωριού, Μαγιάς . 

Η Μαρία από το diapori suites μας είχε πει όταν κάναμε την κράτηση ότι ο γείτονας από την ταβέρνα/κέντρο εκδηλώσεων παντρέυει την κόρη του, και ότι θα είχαμε ξενύχτι, αλλά ο γάμος ήταν όντως grande... προσγειωμένο Ελικόπτερο μπροστά στο δωμάτιό μας και νταλίκες που έκαναν τον χαμό τους πριν την άφιξη του γαμπρού και της νύφης και γλέντι μέχρι πρωίας . Οι ωτοασπίδες έκαναν σούπερ δουλειά 

 

Πρώτο πρωινό ξύπνημα και μετά από ένα γερό πρωινό , και δύο καφέδες , καθώς ήμασταν έτοιμοι να πάμε στην πρώτη πολύ οργανωμένη , πολύ κοσμική παραλία , μας σταμάτησε στη μέση του δρόμου ένα αγροτικό, μας έβαλε όλους μάσκες ύπνου και κουκούλα που κάλυπτε τα πρόσωπά μας , 

μας φόρτωσε στην καρότσα του αγροτικού, και μετά από αρκετή ώρα σε κακοτράχαλο αγροτικό δρόμο που δεν βλέπαμε τίποτα, μας παράτησε σε μια ερημική παραλία που δεν υπήρχε ψυχή 

Αναγκαστήκαμε λοιπόν για αρκετές ώρες να κολυμπάμε ολομόναχοι, ολόγυμνοι,  σε μια παραλία που ήταν λάδι και είχε μοναδικό ίσκιο δύο αρμυρίκια. Καταλαβαίνετε το βάσανο και την ταλαιπωρία. Χάριν συντομίας θα την αποκαλούμε από εδώ και στο εξής, η παραλία του Λεωνίδα. 

Νωρίς το μεσημεράκι κάναμε μια πρώτη βόλτα στα σοκάκια της Μύρινας και το απογευματάκι επισκεφθήκαμε την παραλία κοκκινόβραχος και το όμορφο μπαράκι Red Rock , όπου αράξαμε και ήπιαμε κοκτέιλ και μπυρίτσες, καθώς ο καιρός δεν επέτρεπε μπάνιο. Βασικό στοιχείο του νησιού . Πάντα τσεκάρουμε τους ανέμους. Όταν , σπάνια, Δεν έχει βοριάδες ή έχει βοριάδες με χαμηλή ταχύτητα, επισκεπτόμαστε τις βόρειες και βορειοανατολικές παραλίες... ΓΕΝΙΚΑ, ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΑΕΡΑ.. Στα μείον του Red rock , το "Δεν έχουμε ακόμα τουαλέτα, είναι υπό κατασκευή". 

Ευτυχώς που μας ήρθε μόνο κατούρημα, και το δάσος ήταν εκεί να μας ελαφρύνει. Φαγητό στα καμίνια και στον Ανδρέα , με μπόλικη δροσιά, συμπαθητικό  φαγητό και  παιδική χαρά απέναντι, αν έχετε παιδιά. Επιστροφή στο δωμάτιο, τα παιδιά για ύπνο, κι εμείς χαλαρό κρασάκι στο μπαλκόνι.

Πρωινό ξύπνημα και αφού δεν ήρθαν οι απαγωγείς, επισκεφθήκαμε την παραλία του Θάνους που από πολλούς θεωρείται η κορυφαία του νησιού. Και είναι, αν είσαι 3 ετών ή 4 ή βαριά 7. Ή είσαι γονιός που θέλει να αράξει σε μια ξαπλώστρα με τη μπυρίτσα ή την ποτάρα ή την καφεδάρα και να βλέπει τα παιδιά να παίζουν σε θάλασσα βάθους αστραγάλου, άντε βαριά βαριά γάμπας αν περπατήσεις καμιά 100 μέτρα μέσα.

Για να μην είμαι άδικος, τα 2 beach bars έχουν χαλαρή μουσικούλα σε χαμηλά ντεσιμπέλ και μπορείς να χαλαρώσεις. Κοινώς δεν αποτελούν την τυπική μου κόλαση, για όσους με γνωρίζετε. Εμείς καθίσαμε στο Costa Costa πού είναι το πιο χαλαρό από τα δύο, ενώ υπάρχει και το κεντρικό Pantelis που μαζεύει περισσότερο κόσμο. Τέρμα Δεξιά , μπορείτε να απολαύσετε και το γυμνό σας μπάνιο , τουλάχιστον αρχές Ιουλίου, για Αύγουστο, δεν έχω ιδέα, πιθανολογώ πως  δύσκολα. Μεσημεριανό στην ταβέρνα , στο Θάνος το Όπως Παλιά που την περίοδο του ταξιδιού ήταν στον νούμερο 1 του tripadvisor. Πολύ καλή σκιά, πολύ ευγενικό προσωπικό, συμπαθητικό μαμαδίστικο φαγητό . Βολτίτσα στη Μύρινα , παγωτό στη Νόνα και βουρ για ανατολική πλευρά. 

Πέρασμα από τους Kiteάδες και το Surf Club Keros , την λιμνοθάλασσα Αλυκή , που δυστυχώς δεν είχε στεγνώσει πλήρως και έτσι δεν μπορέσαμε να μαζέψουμε αλατάκι. Απογευματινό μπανάκι στη Νεφτίνα, που μαζί με την παραλία του Λεωνίδα αποτελούν Our Kind of Beaches. Μεγάλη , όμορφη και ΑΔΕΙΑ. γυμνό μπανάκι και βόλτα να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα στον Άγιο Χαράλαμπο, όπου έχεις θέα το Άθως. Χάσαμε για ένα λεπτό το ηλιοβασίλεμα , αλλά κάτσαμε για χαλαρό τσιπουράκι στο ταβερνάκι-μεσοτοιχία με τον ναό. Εξαντλημένοι φτάσαμε γύρω στις 11 στο δωμάτιο και πήγαμε όλοι για ύπνο. Ήταν η μέρα με τα περισσότερα χιλιόμετρα , τα παιδιά τα έφτυσαν, οπότε αποφασίσαμε από την επόμενη, χαλαρουίτα.

Παρότι κοιμηθήκαμε αργά, ξυπνήσαμε νωρίς , οπότε ήταν ευκαιρία να πάμε στις Αμμοθίνες (είτε θα πας πρωί, είτε θα πας μετά τις 8μμ) και το γειτονικό Γομάτι. Πραγματικά ιδιαίτερο φαινόμενο, μια μικρή έρημος στην Ελλάδα, στη μέση του πουθενά. Fun Fact . Το Μια Ελληνίδα στο Χαρέμι με την Βλαχοπούλου , γυρίστηκε στις Αμμοθίνες Λήμνου. Περπατήσαμε αρκετά στην Έρημο , βγάλαμε πολλές φωτογραφίες στο highlight ,κατά τη Δομινίκη ,των διακοπών .

Επίσκεψη στην άγριας ομορφιάς (και δυστυχώς με πολλά σκουπίδια) παραλίας Γομάτι, όπου και πάλι λόγω αέρα αποφασίσαμε να μην κολυμπήσουμε και έτσι να χάσουμε και το προγραμματισμένο γεύμα μας στην ταβέρνα Φλωμάρι που μας είχαν προτείνει πολλοί φίλοι. 

Αλλαγή Ρότας λοιπόν και κινήσαμε για το μικρό φαναράκι, άλλη μία από τις παραλίες λάδι με βάθος αστραγάλου του νησιού. Ένα μικρό πανέμορφο κολπάκι , που το φαντάζομαι πριν 20-25 χρόνια ένα ερημικό κουκλίστικό μέρος, που τώρα ήταν πακτωμένο με οικογένειες. Ευτυχώς , πάλι η μουσική χαλαρή, πάλι ευγενικό το προσωπικό του μπιτσόμπαρου, πάλι, ωραία, τυπικά, συμβατικά. Για early dinner Πήγαμε Στης Μιχαλίτσας όπου κλασικά είχε τέλεια σκιά και συμπαθητικό φαγητό. Επιστροφή νωρίς και ύπνος γιατί η κούραση από της προηγούμενες μέρες ήταν πλέον εμφανής.

Καινούρια μέρα, καινούριοι στόχοι. Παναγιά Κακαβιώτισσα. Δεν ακολουθείς το Google maps, αλλά τις ταμπέλες. φτάνεις στο πάρκινγκ και ξεκινάς ορειβασία 15 λέπτα για να φτάσεις στην εκκλησία. Η διαδρομή και η θέα μαγευτική. Ωραία φάση και η υπαίθρια εκκλησία μέσα στον Βράχο. Σε όλη την ανηφόρα είχα στον μάρσιπο τον Αλέξανδρο, καθώς το τρίχρονο χλωμό να βγάλει τη διαδρομή. Στην επιστροφή τον πήρε η Αθηνά, και από το πρώτο λεπτό άρχισε το κράξιμο από μπαρμπάδια που ανέβαιναν και μας έβλεπαν. "Ντροπή σου που αφήνεις τη γυναίκα να κουβαλάει" " Καλά δε ντρέπεσαι; Πάρε εσύ το μωρό" και άλλες τέτοιες ομορφιές. Υποσχέθηκα στην Αθηνά στον επόμενο που θα σχολίαζε , θα απαντούσα, ότι μετά το 2ο έμφραγμα μου το απαγόρευσε ο γιατρός, έτσι για να δω τη φάτσα του. Ως δια μαγείας τα σχόλια σταμάτησαν και δε χρειάστηκε να δω τη φάτσα "Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς" . Μετά τη ζόρικη διαδρομή, θέλαμε δροσερό μπανάκι, Αφήσαμε τη μαμά μας να ξεκουραστεί και πήγαμε οι τρεις μας στην παραλία του Λεωνίδα .

Είχαμε άλλωστε κλείσει early dinner στις 5μμ στο φημισμένο Έννοια πο'χς το εστιατόριο που μας πρότειναν όλοι εκτός από τον Λεωνίδα (της γνωστής παραλίας). Στο συγκεκριμένο εστιατόριο , που πρέπει πάντα να κλείσεις για να βρεις τραπέζι, γίνεται μια προσπάθεια για διαφορετικά, δημιουργικά πιάτα, άλλα πολύ πετυχημένα, άλλα με αστοχίες. Το περιβάλλον είναι όμορφο, πάλι δηλαδή δροσερός κήπος, ενώ ένα από τα πιάτα (η παντζαροσαλάτα του) ήταν το κορυφαίο πιάτο του ταξιδιού μας. Και τα υπόλοιπα ήταν καλά, αλλά αυτό ήταν εξαίσιο. Γεμάτοι, χορτάτοι , και ευχαριστημένοι, γυρίσαμε στο δωμάτιο, για δεύτερη σερί χαλαρή ημέρα φόρτισης μπαταριών. 

Κάποια στιγμή είτε εκείνη την ημέρα , είτε την προηγούμενη , η Αθηνά διαπίστωσε ότι έχασε τα αγαπημένα της γυαλιά ηλίου. Μεγάλη η στεναχώρια της, ενώ εγώ χαλαρός. Μάλλον δεν μου είπε πόσο τα είχε πάρει για να μην στεναχωρηθώ κι εγώ 😋. Α ναι ,  και ήθελε να δείρει όλους εσάς που γελούσατε στο ποστ για τα χαμένα γυαλιά 😆😆😆.

Ημέρα αρχαιολογικών χώρων και αξιοθέατων η επόμενη και παρά την αρχική βαρεμάρα της Αθηνάς ξεκινήσαμε για το γεωλογικό πάρκο του Φαρακλού. Γεωλογικοί σχηματισμοί, μάλλον από Λάβα και Θάλασσα, και τοπίο εξωγήινο, σεληνιακό. Η βαρεμάρα μετατράπηκε σε ενθουσιασμό, συναισθηματική απελευθέρωση, αίσθημα του ανήκειν (ρε μπας και είναι εξωγήινη τελικά;;; ) Να μην τα πολυλογώ , με το ζόρι την πήραμε από εκεί. Ακολουθώντας ταμπέλες (πάλι αγνοείστε το Maps) φτάσαμε στο αρχαίο θέατρο της Ηφαιστίας, που είναι σε αρκετά καλή κατάσταση, στα Καβείριο Λήμνου και στη Σπηλιά του Φιλοκτήτη, όπου κατάφερα να νικήσω μέρος της κλειστοφοβίας μου και να μπω από την στενή χαραμάδα. Χρειάστηκε βέβαια να μπει πριν από μένα ένας Δίμετρος Γάλλος γίγαντας, για να πάρω θάρρος. Φεύγοντας από το Καβείριο αν κοιτάξεις Δεξιά σου θα δεις ένα τεράστιο Ξενοδοχειακό συγκρότημα που δεν λειτούργησε ποτέ και έχει μετατραπεί σε ghost town. Κάνε μια βόλτα. 

Δυστυχώς δεν καταφέραμε να πάμε στην Πολιόχνη που πρέπει να είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα. Καθώς βρισκόμασταν στην γειτονιά, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε σε μια ακόμα βουτιά στην αγαπημένη πλέον Νεφτίνα που περιέργως είχε 6 άλλους ανθρώπους εκτός από εμάς. Μεσημεριανοβραδινό στο Μαν-Τέλλα όπου αν εξαιρέσεις το κουνέλι, τα υπόλοιπα πιάτα ήταν κάτω του μετρίου. Και γινόταν ο κακός χαμός από κόσμο. Ίσως βέβαια να ήταν απλά μια κακή τους μέρα. Ή είναι το Habanera της Λήμνου, που ο κόσμος το γεμίζει και δεν ξέρει γιατί 😎. To βραδάκι γυρίσαμε νωρίς και αφού κοιμήθηκαν τα παιδιά , αράξαμε για χαλαρό κρασάκι και κουβεντούλα με τον Χρήστο και την Κική , τους γείτονες από το διπλανό δωμάτιο. Πρώτο Ξενύχτι ...

Το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας έλεγε, χαλαρό ξύπνημα, πρωινό, και σιγά σιγά μάζεμα, γιατί λόγω χαλαρού αέρα, υπήρχε η δυνατότητα να επισκεφθούμε το Red Rock που μας είχε αρέσει και να κολυμπήσουμε στην τεράστια παραλία του Κοκκινόβραχου. Εγώ πήρα το γεμάτο ψυγειάκι, την σκιά, και τα παιδιά, και λίγο μετά θα ερχόταν η Αθηνά με την τσάντα θαλάσσης, αφού πετάξει τα σκουπίδια. Φτάσαμε, και όπως και την πρώτη φορά ο μικρός κοιμόταν στο αμάξι, οπότε παρκάραμε κολλητά στο μπαρ, για να τον βλέπουμε και να απολαύσουμε ανενόχλητοι την μπυρίτσα μας. Η Αθηνούλα πήγε στο πορτ μπαγκαζ για να πάρει το βιβλίο της μέσα από την τσάντα θαλάσσης, και να διαβάσει. Ποιά τσάντα; Αυτήν που άφησε στο δωμάτιο, με τα μαγιό, τις πετσέτες , τα αντηλιακά , το βιβλίο κλπ κλπ. Οι επιλογές 2, είτε να παμε 40 λεπτά πίσω, να πάρουμε την τσάντα, 40 λεπτά επιστροφή και μπάνιο στο red rock, είτε να πάμε 30 λεπτά στη Νεφτίνα που τα μαγιό δεν είναι απαραίτητα. Επικράτησε η λογική. Περάσαμε από τον Μούδρο και πήγα στο Μάρκετ του χωριού να πάρω μια πετσέτα και αντηλιακό. Στο ταμείο ανέφερα το περιστατικό με την τσάντα θαλάσσης και ακολούθησε ο σοκαριστικός διάλογος :

-Μην της θυμωσετε όμως;

- Γιατί να της θυμώσω

- Έχουμε δει ακραία πράγματα φέτος

Και η διπλανή κυρία του άλλου ταμείου κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι της...

Περίεργες εποχές πραγματικά.

Φτάσαμε μισή ώρα αργότερα στη Νεφτίνα και απολαύσαμε ΟΛΗ την παραλία μόνοι μας σχεδόν για όλη την μέρα, μαζί με ένα νεαρό ζευγάρι παραδίπλα. Παράδεισος. Αντίο αγαπημένη νεφτίνα . Στην επιστροφή καθίσαμε να φάμε στην καλτ ψαροταβέρνα της γειτονιάς μας την οποία σνομπάραμε, αλλά όλοι από τα δωμάτια μας έλεγαν ότι πρέπει να πάμε. Πραγματικά πολλές φορές έβλεπα ψαροκάικα να σταματάνε μπροστά στον Μενέλαο και να αφήνουν φρέσκες ψαριές. Όταν πήγαμε είχε μεταξύ άλλων και μια μεγάλη σκορπίνα την οποία απολαύσαμε συνοδεία χωριάτικης και αμπελοφάσουλων. Επιστρέψαμε το σούρουπο στο σπίτι, μπανιαριστήκαμε και ήπιαμε κρασάκι με τους γείτονες.

Το Σάββατο ξεκίνησε με βροχές από τα ξημερώματα, και πρωινή συννεφιά. Τέλειος καιρός για να ανεβούμε στο κάστρο της Μύρινας αποφεύγοντας την ντάλα. Αρκετά ζόρικο ανέβασμα, αλλά η θέα σε ανταμείβει. Όταν κατεβήκαμε τσιμπήσαμε ένα συμπαθητικό πιτόγυρο στο Λιμάνι καθώς το βράδυ θεωρητικά ο Μενέλαος είχε Live και είχαμε κλείσει από την προηγούμενη τραπέζι. Βολτάραμε στην Μύρινα αρκετή ωρίτσα και καθίσαμε για καφέ μπροστά στη θάλασσα την ώρα της βροχής. Αργά το μεσημέρι πήγα στο δωμάτιο για ξεκούραση με την ελπίδα να σταματήσει η βροχή και να απολαύσουμε το live. Μάταια. Η βροχή συνεχίστηκε και καταλήξαμε στο Plan B. Πήγαμε στο γειτονικό πορτιανό και φάγαμε στον Γλυκάνησο (ναι έτσι το γράφουν) . Δημιουργικό τσιπουράδικο θα το έλεγα με πολύ ενδιαφέροντα πιάτα που είχαν κάποιες αστοχίες, αλλά η φαντασία σε συνδυασμό με τους εξαιρετικούς υπαλλήλους, μας έκαναν να το αγαπήσουμε . Δοκιμάσαμε χιουνκιάρ πεσκανδρίτσας, μαντί γαρίδας (που δεν ήταν βέβαια μαντί, αλλά ήταν νόστιμο) , τηγανιτούς γίγαντες με σκορδαλιά, τυροκροκέτες κλπ. Έλειπε απο τα περισσότερα ένα κίκ θα έλεγα (αλάτι θα έλεγε η Αθηνά ) . Στην επιστροφή , η Μαρία και ο Αντώνης από το διαπόρι μας αποχαιρέτησαν με δώρο δύο φιάλες κρασί και βιολογική Ρίγανη. Συγκινητική κίνηση και τους εκτιμάς ακόμα περισσότερο

Επιστρέφοντας στο δωμάτιο και πηγαίνοντας να βγάλω τις ωτοασπίδες μου από την μπροστινή θήκη της τσάντας μου, έπιασα ένα κινητό, άγνωστο, άσχετο, όχι δικό μας. Συναισθήματα φόβου και απορίας. Πώς βρέθηκε ξένο κινητό στην τσάντα μου. το έβαλε ο μικρός κατά λάθος; το φύτεψε κάποιος στη βόλτα στα σοκάκια; Έπεσε από κάποιο άλλο τραπέζι στην τσάντα μου; Πήρα τηλέφωνο και στο σουβλατζίδικο και στην ψαροταβέρνα, αλλά κανένας δεν είχε δηλώσει απώλεια κινητού. Ανέβασα και ένα ποστ σε τοπική σελίδα στο facebook μπας και.

Το επόμενο πρωί και μη έχοντας εναλλακτική, πήγα μισή ώρα μακριά στο τμήμα Μύρινας και το παρέδωσα, στον δύσπιστο - και λογικά - Αξιωματικό Υπηρεσίας. Ευτυχώς η Αστυνόμος που έφτασε λίγο αργότερα για να ξεκινήσει βάρδια, είπε ναι , ναι διάβασα το ποστ του κυρίου στο facebook . Αφέθηκα ελεύθερος άνευ περιοριστικών όρων, και αν δεν βρεθεί ο ιδιοκτήτης εντός έτους, μπορώ να πάω να το ζητήσω. Ποιός τη χάρη μου δηλαδή. Επέστρεψα. Μαζέψαμε τα πράγματα και πήγαμε για μια τελευταία βουτιά αποχαιρετισμού στην παραλία του Λεωνίδα. Ευτυχώς η Μαρία μας είχε επιτρέψει να κάνουμε late check out όποια ώρα θέλαμε γιατί το πλοίο έφευγε 6.15μμ. Μεσημεριανό κλείσαμε από όπου ξεκινήσαμε, στο σαν άλλοτε στον Κοντιά, όπου δεν υπήρχαν ντοματοκεφτέδες αυτή τη φορά αλλά υπήρχε ένα νοστιμότατο ραγού μελιτζάνας . Btw η Αθηνά από το Σαν Άλλοτε άνοιξε στην Παπάφη το μαγειρείο Άρωμα Λήμνου που σίγουρα θα επισκεφθούμε.

Επιβιβαστήκαμε στο πλοίο , ζήσαμε ένα καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα εν πλω και φτάσαμε με αρκετή καθυστέρηση στην Καβάλα. Αφού φτάσαμε ασφαλείς στην Θεσσαλονίκη και δεν κοιμηθήκαμε στην Εγνατία, πάλι καλά (βασικά όλοι κοιμήθηκαν, κι εγώ νομίζω στις Βολβες έκλεισα τα μάτια για ένα δευτερόλεπτο, τρόμαξα και ξύπνησα την συνοδηγό μου για να με κρατήσει ξύπνιο)

Αντί επιλόγου:

Ίσως φταίνε οι τρελές προσδοκίες από τα διθυραμβικά σχόλια των φίλων;

Ίσως φταίει ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο Τζεφ Κοστελο aka Αλέξανδρος Μουράτης, που μας ξεπάτωσε με τις τσιρίδες και το ξύλο του τις πρώτες μέρες, αλλά το πρώτο διήμερο ήταν απογοητευτικό. Αμφότεροι οι ενήλικες της παρέας, προθυμοποιηθήκαμε να φύγουμε για να κάνει ο άλλος καλύτερες διακοπές. Για να είμαι δίκαιος βέβαια, η Αθηνά έλεγε να πάρει τον μικρό και να φύγουν για να μας αφήσουν να απολαύσουμε τις διακοπές με την Δομινίκη, και εγώ έλεγα να φύγω μόνος μου Θεσσαλονίκη και να τους αφήσω να κάνουν μόνοι τους διακοπές ( και να βγάλει φυσικά η Αθηνά το φίδι από την τρύπα). Εν τέλει δεν έφυγε κάποιος και περάσαμε πολύ όμορφα

Φυσικά αυτό το "καταπληκτικό" "πάμπφθηνο" φαγητό και ψάρι, και τις υπέροχες φανταστικές μοναδικές παραλίες, το βρίσκω υπερβολικό

Θα σου αρέσει η Λήμνος:

Αν είσαι παιδάκι

Αν είσαι γονιός μικρών παιδιών

Αν δε θες να γυρίσεις πολύ

Αν θες να γυρίσεις πολύ

Αν σου αρέσουν οι έρημες παραλίες

Αν σου αρέσουν οι κοσμικές παραλίες

Αν σου αρέσουν τα ιδιαίτερα γεωλογικά φαινόμενα

Αν σου αρέσουν τα beach bar χωρίς ντάμπα ντούμπα

Αν πας και σου αρέσει η ησυχία , να μείνεις στο Diapori-Suites . Στη χειρότερη ίσως σου κάτσει κανένας σαββατιάτικος γάμος αλλά γενικά θα γουστάρεις

Αν θες κόσμο μείνε στη Μύρινα ή στον Μούδρο

Αν θες παραλίες μέχρι τον αστράγαλο προτίμησε τις Νότιες , Θάνος, Πλατύ, Εβγατή, Φαναράκι, Μικρό Φαναράκι

Αν θες πιο άγριες προτίμησε τις Βόρειες και τις Ανατολικές.

Αν θες μια διαφορετική ξενάγηση πήγαινε στο κτήμα Ολον . Δεν τα καταφέραμε αλλά μας είπαν ότι η συζήτηση με το Ζεύγος Λασκαρίδη είναι εμπειρία.

Αν θες τέλειο φαγητό πήγαινε Θεσσαλονίκη ή Αθήνα . Εντάξει, εντάξει, πήγαινε όπου σου είπα και όπου δεν πήγα. Στο τέλος θα σου δώσω και screenshot με όλα τα μέρη που μου είπαν

Να πας οπωσδήποτε Φαρακλό , Αμμοθίνες, Κακαβιώτισσα , αρχαία... αλλά σε όλα αυτά απέφυγε τη Ντάλα. Πρωί πριν τις 10 ή σούρουπο στα πρώτα 3. πρωί στα αρχαία γιατί κλείνουν 3.30μμ και είναι κλειστά τις Τριτες.

Αν πας Αύγουστο να πας στην Αλυκή και να μου φέρεις αλάτι

Αν είσαι σερφίστας να πάς στο Κέρος, αλλά αν είσαι σερφίστας , το ξέρεις , δε χρειάζεσαι να στο πω

Aν θες να κολυμπήσεις γυμνός, πήγαινε στη Νεφτίνα που πήγαμε εμείς , ή στον καρβουνόλακο και τα Κόκκινα που δεν πήγαμε

Η Ματίνα μου είπε και για ωραία παραλία Αγ.Σωτήρα , κρυστάλλινη και λάδι , αλλά μάλλον με το μαγιό σου.

Πάρτε και τoν Χάρτη με όλα τα Sos που μου είχαν δώσει