Να πάει κανείς διακοπές ή να μην πάει...Ιδού η απορία
Μηδέν (0) zero εργασία για δύο μήνες λόγω lockdown. 20 μέρες χωρίς εργασία λόγω τραυματισμού. 2 βαφτίσεις στο πρόγραμμα και το ταμείον είναι μείον.
Η Αθηνά...ο σοφός νους της ομάδας, ήταν αρνητική στο να πάμε φέτος διακοπές. Εγώ από την άλλη ήθελα να φορτίσω μπαταρίες έστω και για λίγες μέρες . Η απόφαση πάρθηκε .. Δύο μέρες στο Mitsis Galini Wellness and Spa resort στα Καμένα Βούρλα και 2 μέρες στο Καταφύγιο North στην Παύλιανη. Δύο μέρες κόσμος, δυο μέρες απομόνωση.
Ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που η ομάδα μας από τριάδα έγινε τετράδα και δεν είχαμε ιδέα πώς θα ανταποκριθεί ο μικρός Αλέξανδρος στην τρέλα του υπόλοιπου team.
Φορτώσαμε το Octavia μέχρι τα μπούνια ως συνήθως και Δευτέρα ξημερώματα ξεκινήσαμε για Kαμένα Βούρλα. Με μια μικρή στάση για καφέ και άλλες κάνα δυο για βυζί και βολτούλα ανάσας, φτάσαμε και τσεκάραμε στο ξενοδοχείο.
Η Δομινίκη φανερά ενθουσιασμένη καθώς πρώτη φορά η ομάδα πήγαινε σε ξενοδοχείο με πισίνα ( η καημενούλα έχει χίπηδες γονείς)...έβαλε μαγιό...μας έβαλε κι εμάς και κατεβήκαμε για μπάνιο, μόλις αφήσαμε τις βαλίτσες.
Ακολούθησε μεσημεριανό και siesta και μετά πάλι πισίνα με δροσερή μπυρίτσα...βραδινό και ύπνος γιατί όλοι ήμασταν καταβεβλημένοι από το ταξίδι.
Πρωινό την Τρίτη, τα μπαγκάζια μας και βουρ για την μίνι κρουαζιέρα στα διάσημα πλέον Λιχαδονήσια, τις Σεϊχέλες της Ελλάδος , τα παραδεισένια νησιά, με τις υπέροχες παραλίες και τα @@ μου κουνιούνται.
Η κρουαζιέρα θα περιελάμβανε επίσκεψη στο ναυάγιο των Λιχαδονησίων, στις φώκιες Μονάχους Μονάχους που φιλοξενούνται στην περιοχή και βόλτα ΣΕ ΟΛΕΣ τις παραλίες των νησιών, για να διαλέξουμε σε ποια θα καθίσουμε. Όλα αυτά, στην προνομιακή τιμή των 40 ευρώ για την οικογένειά μας.
Κάποια στιγμή λοιπόν, σταματάει το βαρκάκι, λέει ο ιδιοκτήτης να εδώ είναι το ναυάγιο αλλά τώρα δε φαίνεται. Βλέπουμε και στα 50 μέτρα μακριά το κεφάλι μιας φώκιας, βλέπουμε και μια παραλία με ξαπλώστρες που μας ενημερώνει ότι χρεώνουν μόνο την κατανάλωση, βλέπουμε και μια άλλη με ξαπλώστρες που μας ενημερώνει ότι μας χρεώνουν 5 ευρώ το κεφάλι και... "διαλέξτε που θέλετε να σας αφήσουμε και τί ώρα να σας πάρουμε" .
Η τσαμπέ παραλία μας φάνηκε καλύτερη γιατί είχαμε πρόσβαση με τα πόδια και σε άλλα μικρά νησάκια, όπου πιθανά θα βρίσκαμε καβάτζες για να γλυτώσουμε από τον πανζουρλισμό,ενώ το 5μμ φάνηκε μια λογική ώρα επιστροφής.
Έλα που η Αθηνά δεν είχε παπουτσάκια θαλάσσης και δεν ήθελε να φορέσει και τα 2α μου γιατί της ήταν μεγάλα. Αποτέλεσμα, πετσόκοβε τα πόδια της στα βράχια (με τον Άλεξ στον μάρσιπο), κι εγώ με την τσάντα θαλάσσης, το φαγητό , την τέντα και ό,τι άλλο κουβαλάει ο δούλος και κυρός...
Μετά από κανένα μισάωρο περιπλάνησης, βρήκαμε την ερημιά μας, στήσαμε την τέντα και ενώ μαμά και γιος άραξαν, μπαμπάς και κόρη επιδόθηκαν σε snorkelling στον συμπαθητικό βυθό.
Φυσικά αλλάξαμε και την ώρα επιστροφής στις 3μμ γιατί δεν μας άρεσε το μέρος. Το καλύτερο μέρος στα Λιχαδονήσια έιναι η φωτογραφία που έβγαλα.
Πρόβλημα πρώτο...το ανέβασμα του Αλέξανδρου στο υπέροχο δεντρόσπιτο ήταν δύσκολο, όχι ανέφικτο αλλά τόσο δύσκολο ώστε το ζόρι που θα περνούσαμε σε κάθε ανέβα-κατέβα θα μας στερούσε μέρος της απόλαυσης. Έτσι με ελάχιστο κλάμα της πριγκίπισσας συμβιβαστήκαμε με το εξ ίσου εντυπωσιακό αλλά πιο σκοτεινό Hobitοσπιτο.
Πρόβλημα δεύτερο , η λίμνη που είχε φτιάξει ο Βασίλης πρόσφατα, έπρεπε να αδειάσει, για να ξαναγεμίσει με καθαρό νερό της πηγής, γιατί οι βροχές των προηγούμενων ημερών την είχαν μετατρέψει σε λασπόλουτρο.
Έτσι ξεχάσαμε και τις βουτιές στη λίμνη. Δεν μας πείραξε. Άλλωστε έπρεπε να φροντίσουμε τη μαμά μας.
Φάγαμε ένα γερό απογευματινό σε ταβέρνα του χωριού και στείλαμε μαμά και γιο για ύπνο, ενώ μπαμπάς και Βασίλης ήπιαν βραδινό κρασάκι και έκαναν χαλαρή κουβέντα με τη συμμετοχή της Δομινίκης.
Υπνο από τις 10 , η μαμά από τις 8 για να πέσει λίγο και ο πυρετός και αφύπνιση το πρωί στις 6.50 από τον μαιτρ του είδους Αλέξανδρο . Στο τσακ χάσαμε την ανατολή που ήταν 6.45 αλλά βγάλαμε υπεργαμάτες φωτογραφίες από το δωμάτιο
Φάγαμε το πρωινό και μετά από προτροπή του Βασίλη ξεκινήσαμε για το "Παρκάκι" της Παύλιανης, όπου θα κάναμε έναν χαλαρό περίπατο μέσα στο δάσος, με πολλά παιχνίδια για τα παιδιά, κούνιες πάνω απο το ποτάμι, αιώρες, κρεμαστή γέφυρα πιάνο, flying fox κλπ....
Όλα ξεκίνησαν έτσι με βάση τον αρχικό σχεδιασμό. Είχα ακούσει και για έναν Iron Throne στην περιοχή και ρώτησα τον Βασίλη που είναι; μου λέει 10 μέτρα πίσω από το "Παρκάκι" . Βέβαια αυτός εννοούσε 10 μέτρα πίσω από το παρκάκι είναι η είσοδος που μετά από 1 ώρα αναρρίχηση σε πάει στον θρόνο, αλλά εμεις δεν το καταλάβαμε...
Μετά από μια ώρα περπάτημα και παιχνιδί στο παρκάκι, βλέπουμε ταμπέλα Iron Throne 70 λεπτά.
Μια χαρά λέμε 70 λεπτά να φτάσουμε και μετά 10 μέτρα και θα είμαστε στο αμάξι.
Έλα όμως που τα 70 λεπτά έγιναν 90 λεπτά ανάβαση, και μετά τον Θρόνο, άλλα 60 λεπτά κατάβαση.
Τρελή τσουτσού, αλλά η οικογένεια Νίντζα με την μαμά ακόμα με μαστίτιδα και ζάλη για όλες τις 3.5 ώρες της ορειβασίας, τον μπαμπά με την τσάντα στον ώμο και τον Άλεξ στον μάρσιπο, και την ηρωίδα Δομινίκη, που έβγαλε την ορειβασία με ελάχιστη γκρίνια, πετύχαμε τον στόχο.
Αν ξέραμε βέβαια ότι θα κάναμε 3.5 ώρες και 6-7 χλμ δε θα το τολμούσαμε με τις παρούσες συνθήκες.
Κατάκοποι αλλά ενθουσιασμένοι πήγαμε για δείπνο σε άλλη μια ταβέρνα του χωριού και πίσω στο καταφύγιο.
Η μαμά, σαφώς καλύτερα από τις προηγούμενες ημέρες, κοίμισε τον Αλέξανδρο και ήρθε στην παρέα μας, με το Βασίλη, όπου συνεχίσαμε την οινοποσία της προηγούμενης βραδιάς, με ενδιαφέρουσα κουβεντούλα.
Η Δομινίκη, πρόβαρε στο πιάνο το κομμάτι που της έμαθε ο Βασίλης, και ενθουσιάστηκε γιατί ήταν η πρώτη της επαφή με αυτό
Παρασκευή πρωί και αποχαιρετήσαμε το υπέροχο μέρος και τον οικοδεσπότη μας και μετά από την καθιερωμένη βουτιά στις Θερμοπύλες όποτε περνάμε από την περιοχή, και ακόμη μία καινούρια βουτιά στα Ψωρονέρια που τα μάθαμε εκείνο το πρωί, ξεκινήσαμε τη βόλτα της επιστροφής με στάση - παράκαμψη στα Φάρσαλα για χαλβά από τον Καταράχια.
Τετραήμερο γεμάτο , μπαταρίες γεμάτες, ξεκούραση απαραίτητη.
Συμπέρασμα
Αν πας Καμένα Βούρλα, θα μου πεις γιατί να πάω... το Mitsis Galini Spa Resort είναι αξιοπρεπέστατο.
Αν πας Λιχαδονήσια, να μην πας 😋 ή τουλάχιστον να μην πας Αύγουστο.
Να πας στην Παύλιανη, γιατί η δουλειά που έχει γίνει στο "Παρκάκι" είναι υπέροχη. Αποτελεί τον ιδανικό τρόπο για να αγαπήσουν τα παιδιά τη φύση. Και Φυσικά αν είσαι λάτρης της ορειβασίας κάνε όλη την κυκλική διαδρομή και δεν θα το μετανιώσεις.
Να μείνεις οπωσδήποτε στο Καταφύγιο Νorth, εκτός εάν, γουστάρεις τζέρτζελο, γουστάρεις κόσμο, θέλεις ρεύμα (υπάρχει τόσο όσο να φορτίσεις το κινητό), γουστάρεις wifi (την πάτησες) . Ένα πραγματικό ησυχαστήριο, με έναν ωραίο οικοδεσπότη.
Οι ταβέρνες στο χωριό είναι ΟΚ, αλλά δε θα πεις ουάου...δεν πειράζει...θα λάβεις αρκετή ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΟΦΗ, που το φαγητό θα πάει σε δεύτερη μοίρα.
Πρώτη εκδρομή τετράδας ....DONE !
