Έχοντας ζωντανή στη μνήμη την προ διετίας εμπειρία της σαμοθράκης eleftheriataxidia.blogspot.gr/2016/09/2016.html αποφασίσαμε να επαναλάβουμε το ταξίδι, αυτή τη φορά με τη μικρή μας, για περισσότερες μέρες, και σε σκηνούλα αντί για δωμάτιο. Είχαμε ξανακάνει ελεύθερο κάμπινγκ αλλά με τη Δομινίκη ποτέ για μια εβδομάδα.
Στην πορεία προέκυψε στην εκδρομή και η συμμετοχή της φίλης μας Εύας, οπότε η Τετράδα φόρτωσε τα τσιμπράγκαλα (πρώτη φορά στη διετία κόντεψε να αναστενάξει από χώρο το Octavia) και ξημερώματα Κυριακής αναχωρήσαμε για Αλεξανδρούπολη, για να φύγουμε με το πρωινό καράβι για το νησί. Η διαδρομή μας σούπερ, πήραμε το καράβι στην ώρα του και 2.5 ώρες αργότερα πιάσαμε λιμάνι.
Πρώτη στάση στο κάμπινγκ , όπου με τις οδηγίες της Ελευθερίας που είχε πάει πρόσφατα, ψάξαμε την ιδανική θέση που θα αποτελούσε το σπιτι μας για την επόμενη εβδομάδα. Παρά τις αμφιβολίες της Αθηνάς για το σημείο που εντόπισα, η επιλογή τελικά ήταν spot on :) .
Στήσαμε τις σκηνές μας, την αιώρα μας, αδειάσαμε το αμάξι, κάναμε μια πρώτη αναγνωριστική γύρα στο κάμπινγκ και πήγαμε μια πρώτη χαλαρή βόλτα στα Θερμα. Πρώτη βουτιά στη γούρνα, που λάτρεψε η Δομινίκη, και η σχεδόν καθημερινή της χρήση , αποτέλεσε τη συνήθεια που έγινε λατρεία. Χωρίς ιδιαίτερη διάθεση να κουνηθούμε την πρώτη μέρα, φάγαμε βραδινό σε μιά ταβέρνα που ήταν μεν οκ, θα ξεχαστεί όμως γρήγορα. Επιστροφή στο κάμπινγκ, και η Πρώτη ...και μοναδική τελικά, στραβή της εκδρομής. Ένας κατασκηνωτής είχε τη φαϊνή ιδέα να ανάψει φωτιά , στο κάμπινγκ (το οποίο βρίσκεται ΜΕΣΑ στο δάσος) , σε μια αυτοσχέδια εστία, για να ψήσει τα κρέατα του. Τί κι αν οι σπίθες έφταναν τα 3 μέτρα, αυτός υποστήριζε , ότι θα χονευτεί γρήγορα, ότι δεν είναι βλάκας, ε και τί να κάνει, έγινε τώρα, να τη σβήσει;;; Αδιαφορούσε για τις παραινέσεις καμιά 20αριά ανθρώπων που τον παρακαλούσαν...το συνέτισε τελικά ο πυροσβέστης καθώς μια κοπέλα κάλεσε ευτυχώς την πυροσβεστική. Μετά το επεισοδιακό βράδυ και με την εξάντληση του ταξιδιού πέσαμε για ύπνο
Το πρώτο μας ουσιαστικά πρωινό στο νησί αποφασίσαμε να το περάσουμε σε μέρη που δεν είχαμε πάει στην πρώτη μας επίσκεψη. Οπότε επιλέξαμε την Παχιά άμμο. Ίσως τη μόνη οργανωμένη παραλία του νησιού με 2 ταβέρνες και τα αντίστοιχα beach bar, ξαπλώστρες ψάθινες ομπρέλες με χρέωση 5 ευρώ την ξαπλώστρα και ρόφημα της επιλογής included. Αν έχεις πάει, Ηράκλεια, Καλλικράτεια Μουδανιά, μην πας στην Παχιά άμμο, πες πως την είδες. Μπορείς βέβαια να πας γιατί από εκεί ξεκινάει το μονοπάτι για Βάτο - μετά από 2ωρη πορεία- την φανταστική παραλία που είχαμε πάει με το καραβάκι το 2016 (το οποίο καραβάκι κάηκε μέσα στο χειμώνα) . Μπορείς επίσης να πας γιατί δίπλα στην Παχιά άμμο είναι η Παναγιά Κρημνιώτισσα μια εκκλησία με ωραία θέα και ένα σούπερ, κατά τα φαινόμενα ουζερί . Η διαδρομή για την εκκλησία είναι ένας σχετικά καλός χωματόδρομος , με λίγα σημεία παγίδες, αξίζει η βόλτα
Κάτι οι ώρες στην παραλία, κάτι τα σκαλοπάτια της εκκλησίας, άρχισε να κάνει πείνα. Στάση για φαγητό στον προφήτη Ηλία, για Κατσίκι, συκωταριές και την φανταστική τοπική μπύρα fonias που μου άρεσε όσο και η περσινή Chios. Επιστροφή στη σκηνούλα, για ξεκούραση, βουτιά στη θάλασσα , κρύο ντους, και πρώτη βραδινή εξόρμηση στο Saoki το τοπικό beach bar, με χαλαρή μουσική, πουφ, αιώρες πολυθρόνες, και ωραία κοκτέιλ. 1 μοχίτο για μένα , 2 μαργαρίτες για τα κορίτσια και...γλαρώσαμε .
Το 2ο πρωινό κινήσαμε για βάθρες. Περάσαμε από τη Γριά για να έχει μια πρώτη εικόνα και μια πρώτη βουτιά η μικρή και πήραμε το μονοπάτι που είχαμε πάρει και πρόπερσι για να μας πάει στην ειδυλλιακή βάθρα ψηλά που είχαμε περάσει μια μέρα σχεδόν ολομόναχοι εγώ και η Αθηνά. Και εδώ πάθαμε ένα πρώτο μικρό σοκ, καθώς γινόταν ο χαμός του χαμού, για τα δεδομένα μας. Καμιά 20αριά άνθρωποι πλατσούριζαν στον καταρράκτη "μας". Δεν πτοηθήκαμε , αν και να πω την αλήθεια ένα ανάλαφρο ξενέρωμα το φάγαμε, γδυθήκαμε και κάναμε την πρώτη δροσερή βουτιά. Η μικρή ξετρελάθηκε, πηδούσε από τον καταρράκτη, σκαρφάλωνε στα βράχια, έβρισκε γυρίνους και βατραχάκια, φίλησε και ένα αλλά δεν έγινε πρίγκιπας.
Η μαμά της την ενθάρρυνε να επαναλάβει το πείραμα σε μια δεκαετία στο ίδιο μέρος. Καθίσαμε αρκετές ώρες και ο κόσμος αυξομειωνόταν ανά διαστήματα. Σε τακτά διαστήματα κατέβαιναν από ψηλότερα σημεία ορεσίβιοι spidermen που κατέβαιναν περπατώντας τους καταρράκτες , πηδούσαν από ψηλά και έφευγαν με αναρρίχηση. Μια μικρή ζήλια την ένιωσα, αλλά η προσπάθεια να τους μιμηθώ δεν ήταν επιτυχής.
Το βραδάκι μετά από ώρες έκθεσης στον ήλιο , στις πέτρες και τα νερά, κινήσαμε πεινασμένοι για τις Καρυδιές, στην άνω Μεριά. 2ο ΣΟΚ. Τίγκα το μαγαζί και ημίωρη αναμονή μέχρι να βρούμε τραπέζι. Ευτυχώς το φαγητό με τα υπέροχα τσιγαριαστά φασόλια και η δροσερή μπύρα μας αποζημίωσαν
Το 3o πρωινό, ξυπνήσαμε με βουτιά στη θάλασσα του κάμπινγκ , η οποία με εξαίρεση την ημέρα που φεύγαμε, είχε τρελό κύμα λόγω βοριά. Αναχωρήσαμε για το Ιερό των μεγάλων θεών όπου καθίσαμε αρκετά λιγότερο από την πρώτη φορά και συνεχίσαμε με πρωινή βόλτα στη χώρα, όπου απολαύσαμε ξανά το περίφημο πίσσα και πούπουλα του Λευκού Πύργου, καθώς και το νόστιμο παγωτό τους με τις ιδιαίτερες γεύσεις. Προμηθευτήκαμε φρέσκο ζυμωτό ψωμί από τον παραδοσιακό φούρνο του νησιού και ξεκινήσαμε για την παραλία Κήποι, την οποία όσες φορές είχαμε επισκεφθεί στο παρελθόν είχε αέρα που μας σήκωνε και ήταν σχετικά άδεια. Συναντήσαμε κατά το ήμισυ τις ίδιες συνθήκες. Υπήρχε πάλι ο αέρας που μας σήκωνε, αλλά ώ του θαύματος ήταν και αυτή σχετικά γεμάτη.
Βρήκαμε μια θεσούλα στον κολπίσκο που κάπως έκοβε ο αέρας και καθώς περνούσε η ώρα και κρυβόταν ο ήλιος μεταφερόμασταν εκτός κολπίσκου για να μας ακουμπάνε οι ακτίνες μέχρι που εξαφανίστηκε πίσω από το βράχο.Τα μαζέψαμε σιγά σιγά και επιστρέψαμε στη Χώρα όπου καθίσαμε για ελαφρά μεζεδάκια στο ταβερνάκι πλησίον του φούρνου την Αέτσα.
Το 4ο πρωινό , και αφού απολαύσαμε τις φέτες του ζυμωτού ψωμιού, άλλος με μέλι και βούτυρο, άλλος με μαρμελάδα, άλλος με ταχίνι μέλι κακάο, ξεκινήσαμε για τις βάθρες στο ρέμα του φονιά. Παρκάραμε αρκετά μέτρα πριν το πάρκινγκ λόγω του αδιαχώρητου και ξεκινήσαμε την βόλτα μας μέσα στο υπέροχο, μαγικό γεμάτο μοναδικά δέντρα δάσος, δίπλα στο ρέμα. 45λεπτά αργότερα είχαμε φτάσει στην πρώτη βάθρα, όπου η Δομινίκη έκανε μια γρήγορη βουτιά για να δροσιστεί και να πάρει ενέργεια για την ανάβαση στη 2η βάθρα που θα ακολουθούσε. 10 λεπτά βουτιά και μια χούφτα ξηροί καρποί ήταν αρκετά. Παρά την παρουσία της μικρής η διαδρομή βγήκε πολύ εύκολα, ευκολότερα από ότι 2 χρόνια πριν - βέβαια εν τω μεταξύ έχουμε ανεβεί και έναν Όλυμπο, και δυο Δρακόλιμνες :) :) . Αποφασίσαμε να μείνουμε στη 2η βάθρα και να μην πάμε στην 3η, ούτε να επιχειρήσουμε ανάβαση στην κλείδωση, κυρίως για να αντέξει η Δομινίκη. Η διαμονή μας ήταν απολαυστική. Αρκετός κόσμος, μικροί ,μεγάλοι, γυμνοί, ντυμένοι όλοι απολάμβαναν αυτό το πορτραίτο, άλλοι έμεναν περισσότερο όπως εμείς, άλλοι έκαναν μια βουτιά και συνέχιζαν για πιο ψηλά, άλλοι έκαναν μια βουτιά και επέστρεφαν.
Μείναμε αρκετές ώρες, κάναμε τα μπανάκια μας, ρίξαμε και τον υπνάκο μας, και το σούρουπο πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Μια τελευταία βουτιά στην πρώτη βάθρα , όπου γνωρίσαμε το Γιώργο και την παρέα του από την Αθήνα που μας πρότειναν μια διαδρομή κακοτράχαλη, με αυτοκίνητο και ένα βατό μονοπάτι που θα μας οδηγούσε στις πηγές του Φονιά, με φυσικές νεροτσουλίθρες και κατά τα λεγόμενά τους , το καλύτερο μέρος που επισκέφθηκαν στο νησί. Δατ γουόζ δε πλαν για τη μεθεπόμενη που λέμε και στο χωριό μου. Το βράδυ έκλεισε με αστακομακαρονάδα στα Δελφίνια, και αυτή τη φορά ο κύριος Λευτέρης δεν ήταν πιεστικός στο να πάρουμε περισσότερα πράγματα από όσα θέλαμε. Να και κάτι που άλλαξε προς το καλό τη διετία που λείψαμε από το νησί.
Την 5η ημέρα είπαμε να την περάσουμε χαλαρά χωρίς πλάνο και, ό,τι ήθελε προκύψει . Καθίσαμε στο Κάμπινγκ μέχρι το μεσημέρι, με γερό πρωινό, μπανάκι και ηλιοθεραπεία. Μεσημεριανό σε ψαροταβέρνα με θέα τη θάλασσα, απογευματινή σιέστα και κατά τις 7μμ ξεκινήσαμε για να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα από την Παναγιά Κρημνιώτισσα. Το Octavia και ο χωματόδρομος είχαν άλλα σχέδια. Κολλήσαμε σε μια χωματοπαγίδα πάνω στο δρόμο και μας πήρε γύρω στην ώρα να ξεκολλήσουμε με την βοήθεια μιας παρέας από την Ξάνθη. Με άσχημη διάθεση, δεν φτάσαμε καν στο εκκλησάκι, επιστρέψαμε στη χώρα να σβήσουμε τον καημό στο παγωτό, και αποφασίσαμε να αναβάλλουμε το ταξίδι στις πηγές, για να μην έχουμε αντίστοιχα συμβάντα. Πικραθήκαμε αλλά έμοιαζε να είναι η σωστή απόφαση.
Προτελευταία μέρα στο νησί και αφού αναβλήθηκε η εκδρομή, αποφασίσαμε να κάνουμε επαναληπτικές επισκέψεις στις βάθρες και στις Καρυδιές. Η εικόνα εντελώς διαφορετική από ότι λίγες μέρες πριν και θύμιζε πολύ την επίσκεψη του 2016.
Ο Πολύς κόσμος είχε φύγει από το νησί και αυτό ήταν ορατό και στις βάθρες όπου σε κανένα σημείο της ημέρας δεν ήμασταν περισσότεροι από 10, και στις Καρυδιές όπου τα μισά τραπέζια ήταν άδεια. Περιττό να πω ότι η δεύτερη επίσκεψη ήταν πιο απολαυστική.
Τελευταίο πρωί στο νησί και καθώς το απόγευμα θα φέυγαμε , μαζέψαμε από νωρίς τη σκηνή για να είμαστε ελεύθεροι. Κάναμε μια δεύτερη επίσκεψη στο Φονιά , αλλά περιοριστήκαμε στην πρώτη βάθρα για να αποφύγουμε το ενδεχόμενο, να χάσουμε το πλοίο σε περίπτωση απροόπτου. Φάγαμε το τελευταίο μας γεύμα στην όμορφη καντίνα του Φονιά και ανανεώσαμε το ραντεβού μας με το νησί, καθώς αφήσαμε αρκετές εκκρεμότητες. Η Αθηνά , η Δομινίκη και η Εύα απόλαυσαν το νησί όσο κι εγώ, αν όχι περισσότερο.
Το νησί είναι υπέροχο αλλά κατά τη γνώμη μου ΔΕΝ είναι για όλους. Μην πας αν θέλεις παραλιάρες, Μην πας αν θέλεις ομπρελίτσα και κερασάκι στο κοκτέιλ σου. Μην πας αν θέλεις γκουρμεδιές. Μην πας αν δε σου αρέσει το περπάτημα , το σκαρφάλωμα, τα ποτάμια τα δέντρα. Μην πας αν σε ενοχλεί να είναι γύρω σου ο κόσμος γυμνός.
Να πας αν γουστάρεις τη φύση , το περπάτημα, το καλό φαγητό, μια κάποια ταλαιπωρία, το να γίνεις ένα με τη φύση, το να κυλιστείς γυμνός στις πέτρες (ή και να μην κυλιστείς, δε χρειάζονται τραυματισμοί). Άσε τις ανασφάλειες σου σπίτι και γίνε ένα με τη Γη.
Αν πας στο νησί σεβάσου το. Μην το λερώνεις. Δε γίνεται να παρατάς τα σκουπίδια σου και όχι μόνο, μέσα στο δάσος ή δίπλα στο ποτάμι. Το μέρος είναι εκεί για να μπορείς να το απολαμβάνεις κι εσύ και οι επόμενοι μετά από σένα.
Στην πορεία προέκυψε στην εκδρομή και η συμμετοχή της φίλης μας Εύας, οπότε η Τετράδα φόρτωσε τα τσιμπράγκαλα (πρώτη φορά στη διετία κόντεψε να αναστενάξει από χώρο το Octavia) και ξημερώματα Κυριακής αναχωρήσαμε για Αλεξανδρούπολη, για να φύγουμε με το πρωινό καράβι για το νησί. Η διαδρομή μας σούπερ, πήραμε το καράβι στην ώρα του και 2.5 ώρες αργότερα πιάσαμε λιμάνι.
Πρώτη στάση στο κάμπινγκ , όπου με τις οδηγίες της Ελευθερίας που είχε πάει πρόσφατα, ψάξαμε την ιδανική θέση που θα αποτελούσε το σπιτι μας για την επόμενη εβδομάδα. Παρά τις αμφιβολίες της Αθηνάς για το σημείο που εντόπισα, η επιλογή τελικά ήταν spot on :) .
Το πρώτο μας ουσιαστικά πρωινό στο νησί αποφασίσαμε να το περάσουμε σε μέρη που δεν είχαμε πάει στην πρώτη μας επίσκεψη. Οπότε επιλέξαμε την Παχιά άμμο. Ίσως τη μόνη οργανωμένη παραλία του νησιού με 2 ταβέρνες και τα αντίστοιχα beach bar, ξαπλώστρες ψάθινες ομπρέλες με χρέωση 5 ευρώ την ξαπλώστρα και ρόφημα της επιλογής included. Αν έχεις πάει, Ηράκλεια, Καλλικράτεια Μουδανιά, μην πας στην Παχιά άμμο, πες πως την είδες. Μπορείς βέβαια να πας γιατί από εκεί ξεκινάει το μονοπάτι για Βάτο - μετά από 2ωρη πορεία- την φανταστική παραλία που είχαμε πάει με το καραβάκι το 2016 (το οποίο καραβάκι κάηκε μέσα στο χειμώνα) . Μπορείς επίσης να πας γιατί δίπλα στην Παχιά άμμο είναι η Παναγιά Κρημνιώτισσα μια εκκλησία με ωραία θέα και ένα σούπερ, κατά τα φαινόμενα ουζερί . Η διαδρομή για την εκκλησία είναι ένας σχετικά καλός χωματόδρομος , με λίγα σημεία παγίδες, αξίζει η βόλτα
Κάτι οι ώρες στην παραλία, κάτι τα σκαλοπάτια της εκκλησίας, άρχισε να κάνει πείνα. Στάση για φαγητό στον προφήτη Ηλία, για Κατσίκι, συκωταριές και την φανταστική τοπική μπύρα fonias που μου άρεσε όσο και η περσινή Chios. Επιστροφή στη σκηνούλα, για ξεκούραση, βουτιά στη θάλασσα , κρύο ντους, και πρώτη βραδινή εξόρμηση στο Saoki το τοπικό beach bar, με χαλαρή μουσική, πουφ, αιώρες πολυθρόνες, και ωραία κοκτέιλ. 1 μοχίτο για μένα , 2 μαργαρίτες για τα κορίτσια και...γλαρώσαμε .
Το 2ο πρωινό κινήσαμε για βάθρες. Περάσαμε από τη Γριά για να έχει μια πρώτη εικόνα και μια πρώτη βουτιά η μικρή και πήραμε το μονοπάτι που είχαμε πάρει και πρόπερσι για να μας πάει στην ειδυλλιακή βάθρα ψηλά που είχαμε περάσει μια μέρα σχεδόν ολομόναχοι εγώ και η Αθηνά. Και εδώ πάθαμε ένα πρώτο μικρό σοκ, καθώς γινόταν ο χαμός του χαμού, για τα δεδομένα μας. Καμιά 20αριά άνθρωποι πλατσούριζαν στον καταρράκτη "μας". Δεν πτοηθήκαμε , αν και να πω την αλήθεια ένα ανάλαφρο ξενέρωμα το φάγαμε, γδυθήκαμε και κάναμε την πρώτη δροσερή βουτιά. Η μικρή ξετρελάθηκε, πηδούσε από τον καταρράκτη, σκαρφάλωνε στα βράχια, έβρισκε γυρίνους και βατραχάκια, φίλησε και ένα αλλά δεν έγινε πρίγκιπας. 
Το 3o πρωινό, ξυπνήσαμε με βουτιά στη θάλασσα του κάμπινγκ , η οποία με εξαίρεση την ημέρα που φεύγαμε, είχε τρελό κύμα λόγω βοριά. Αναχωρήσαμε για το Ιερό των μεγάλων θεών όπου καθίσαμε αρκετά λιγότερο από την πρώτη φορά και συνεχίσαμε με πρωινή βόλτα στη χώρα, όπου απολαύσαμε ξανά το περίφημο πίσσα και πούπουλα του Λευκού Πύργου, καθώς και το νόστιμο παγωτό τους με τις ιδιαίτερες γεύσεις. Προμηθευτήκαμε φρέσκο ζυμωτό ψωμί από τον παραδοσιακό φούρνο του νησιού και ξεκινήσαμε για την παραλία Κήποι, την οποία όσες φορές είχαμε επισκεφθεί στο παρελθόν είχε αέρα που μας σήκωνε και ήταν σχετικά άδεια. Συναντήσαμε κατά το ήμισυ τις ίδιες συνθήκες. Υπήρχε πάλι ο αέρας που μας σήκωνε, αλλά ώ του θαύματος ήταν και αυτή σχετικά γεμάτη.
Το 4ο πρωινό , και αφού απολαύσαμε τις φέτες του ζυμωτού ψωμιού, άλλος με μέλι και βούτυρο, άλλος με μαρμελάδα, άλλος με ταχίνι μέλι κακάο, ξεκινήσαμε για τις βάθρες στο ρέμα του φονιά. Παρκάραμε αρκετά μέτρα πριν το πάρκινγκ λόγω του αδιαχώρητου και ξεκινήσαμε την βόλτα μας μέσα στο υπέροχο, μαγικό γεμάτο μοναδικά δέντρα δάσος, δίπλα στο ρέμα. 45λεπτά αργότερα είχαμε φτάσει στην πρώτη βάθρα, όπου η Δομινίκη έκανε μια γρήγορη βουτιά για να δροσιστεί και να πάρει ενέργεια για την ανάβαση στη 2η βάθρα που θα ακολουθούσε. 10 λεπτά βουτιά και μια χούφτα ξηροί καρποί ήταν αρκετά. Παρά την παρουσία της μικρής η διαδρομή βγήκε πολύ εύκολα, ευκολότερα από ότι 2 χρόνια πριν - βέβαια εν τω μεταξύ έχουμε ανεβεί και έναν Όλυμπο, και δυο Δρακόλιμνες :) :) . Αποφασίσαμε να μείνουμε στη 2η βάθρα και να μην πάμε στην 3η, ούτε να επιχειρήσουμε ανάβαση στην κλείδωση, κυρίως για να αντέξει η Δομινίκη. Η διαμονή μας ήταν απολαυστική. Αρκετός κόσμος, μικροί ,μεγάλοι, γυμνοί, ντυμένοι όλοι απολάμβαναν αυτό το πορτραίτο, άλλοι έμεναν περισσότερο όπως εμείς, άλλοι έκαναν μια βουτιά και συνέχιζαν για πιο ψηλά, άλλοι έκαναν μια βουτιά και επέστρεφαν.
Μείναμε αρκετές ώρες, κάναμε τα μπανάκια μας, ρίξαμε και τον υπνάκο μας, και το σούρουπο πήραμε το δρόμο της επιστροφής.Μια τελευταία βουτιά στην πρώτη βάθρα , όπου γνωρίσαμε το Γιώργο και την παρέα του από την Αθήνα που μας πρότειναν μια διαδρομή κακοτράχαλη, με αυτοκίνητο και ένα βατό μονοπάτι που θα μας οδηγούσε στις πηγές του Φονιά, με φυσικές νεροτσουλίθρες και κατά τα λεγόμενά τους , το καλύτερο μέρος που επισκέφθηκαν στο νησί. Δατ γουόζ δε πλαν για τη μεθεπόμενη που λέμε και στο χωριό μου. Το βράδυ έκλεισε με αστακομακαρονάδα στα Δελφίνια, και αυτή τη φορά ο κύριος Λευτέρης δεν ήταν πιεστικός στο να πάρουμε περισσότερα πράγματα από όσα θέλαμε. Να και κάτι που άλλαξε προς το καλό τη διετία που λείψαμε από το νησί.
Την 5η ημέρα είπαμε να την περάσουμε χαλαρά χωρίς πλάνο και, ό,τι ήθελε προκύψει . Καθίσαμε στο Κάμπινγκ μέχρι το μεσημέρι, με γερό πρωινό, μπανάκι και ηλιοθεραπεία. Μεσημεριανό σε ψαροταβέρνα με θέα τη θάλασσα, απογευματινή σιέστα και κατά τις 7μμ ξεκινήσαμε για να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα από την Παναγιά Κρημνιώτισσα. Το Octavia και ο χωματόδρομος είχαν άλλα σχέδια. Κολλήσαμε σε μια χωματοπαγίδα πάνω στο δρόμο και μας πήρε γύρω στην ώρα να ξεκολλήσουμε με την βοήθεια μιας παρέας από την Ξάνθη. Με άσχημη διάθεση, δεν φτάσαμε καν στο εκκλησάκι, επιστρέψαμε στη χώρα να σβήσουμε τον καημό στο παγωτό, και αποφασίσαμε να αναβάλλουμε το ταξίδι στις πηγές, για να μην έχουμε αντίστοιχα συμβάντα. Πικραθήκαμε αλλά έμοιαζε να είναι η σωστή απόφαση.
Προτελευταία μέρα στο νησί και αφού αναβλήθηκε η εκδρομή, αποφασίσαμε να κάνουμε επαναληπτικές επισκέψεις στις βάθρες και στις Καρυδιές. Η εικόνα εντελώς διαφορετική από ότι λίγες μέρες πριν και θύμιζε πολύ την επίσκεψη του 2016. Ο Πολύς κόσμος είχε φύγει από το νησί και αυτό ήταν ορατό και στις βάθρες όπου σε κανένα σημείο της ημέρας δεν ήμασταν περισσότεροι από 10, και στις Καρυδιές όπου τα μισά τραπέζια ήταν άδεια. Περιττό να πω ότι η δεύτερη επίσκεψη ήταν πιο απολαυστική.
Τελευταίο πρωί στο νησί και καθώς το απόγευμα θα φέυγαμε , μαζέψαμε από νωρίς τη σκηνή για να είμαστε ελεύθεροι. Κάναμε μια δεύτερη επίσκεψη στο Φονιά , αλλά περιοριστήκαμε στην πρώτη βάθρα για να αποφύγουμε το ενδεχόμενο, να χάσουμε το πλοίο σε περίπτωση απροόπτου. Φάγαμε το τελευταίο μας γεύμα στην όμορφη καντίνα του Φονιά και ανανεώσαμε το ραντεβού μας με το νησί, καθώς αφήσαμε αρκετές εκκρεμότητες. Η Αθηνά , η Δομινίκη και η Εύα απόλαυσαν το νησί όσο κι εγώ, αν όχι περισσότερο.
Το νησί είναι υπέροχο αλλά κατά τη γνώμη μου ΔΕΝ είναι για όλους. Μην πας αν θέλεις παραλιάρες, Μην πας αν θέλεις ομπρελίτσα και κερασάκι στο κοκτέιλ σου. Μην πας αν θέλεις γκουρμεδιές. Μην πας αν δε σου αρέσει το περπάτημα , το σκαρφάλωμα, τα ποτάμια τα δέντρα. Μην πας αν σε ενοχλεί να είναι γύρω σου ο κόσμος γυμνός.
Να πας αν γουστάρεις τη φύση , το περπάτημα, το καλό φαγητό, μια κάποια ταλαιπωρία, το να γίνεις ένα με τη φύση, το να κυλιστείς γυμνός στις πέτρες (ή και να μην κυλιστείς, δε χρειάζονται τραυματισμοί). Άσε τις ανασφάλειες σου σπίτι και γίνε ένα με τη Γη.
Αν πας στο νησί σεβάσου το. Μην το λερώνεις. Δε γίνεται να παρατάς τα σκουπίδια σου και όχι μόνο, μέσα στο δάσος ή δίπλα στο ποτάμι. Το μέρος είναι εκεί για να μπορείς να το απολαμβάνεις κι εσύ και οι επόμενοι μετά από σένα.
