Η Αθηνά έχει να κοιμηθεί καλά περίπου τρία χρόνια. Έχει να φροντιστεί περίπου τόσα. Η κλασική μαλακία που βάζουμε τον εαυτό μας πίσω από τους άλλους, ενώ όπως λέω στους θεραπευόμενους, το πιο ανιδιοτελές πράγμα που μπορείς να κάνεις (και συνάμα το μεγαλύτερο δώρο για τα παιδιά σου), είναι να φροντίζεις τον εαυτό σου.
Αποφασίσαμε λοιπόν και μετά από εντολή ιατρού, να κάνουμε το πρώτο ταξίδι άνευ τέκνων μετά από τρία χρόνια. Η αρχική μου σκέψη ήταν να κλείσουμε 2 βράδια, στο Μακεδονία Παλλάς ή στο Νικόπολις, χωρίς φυσικά να πούμε τον προορισμό στους παππούδες και τα παιδιά, ώστε να χαλαρώσουμε , χωρίς να μας ενοχλήσει κανείς. Η σκέψη απορρίφθηκε καθώς θεώρησα ότι αν δυσκολευόταν στον ύπνο ο μικρός, θα έπιανε την Αθηνά το αυτοθυσιαστικό της και θα εμφανιζόταν να σώσει την κατάσταση, ή στην χειρότερη περίπτωση, θα μαλώναμε μέχρι να την πείσω να μην εμφανιστεί.
Έτσι σκέφτηκα να πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει, σε ένα ξενοδοχείο με καλές παροχές, αλλά και σε τόπο που θα έχουμε να δούμε κάτι και δεν θα κωλοβαράμε 3 μέρες. Δεν ξέρω πώς μου ήρθε η Οχρίδα αλλά έκλεισα 2 βράδια στο Unique Resort and Spa με πρωινό και χρήση του Spa.
Ενημερώσαμε από Πέμπτη βράδυ τον Αλέξανδρο ότι θα λείψουμε για 2 βράδια, και ότι το πρωί που θα ξυπνήσει θα έχουμε φύγει, και κατά τις 6 το πρωί της Παρασκευής ξεκινούσαμε για την πρώτη μας εκδρομή , μετά διανυκτερεύσεως, ως ζευγάρι μετά από το τριήμερο που είχαμε κάνει τον Αύγουστο του 2019 στην Κεφαλονιά . Περάσαμε τα σύνορα από τη Νίκη, δίπλα στη Φλώρινα και κάναμε μια πρώτη στάση στη Bitola, όπου περπατήσαμε για λίγο στο Shirok Sokak (φαρδύς δρόμος) , είδαμε κάποια Τζαμιά και κάποιες Εκκλησίες, και ψωνίσαμε μπούκοβο από την Παλιά αγορά τους. Τεράστια εντύπωση στη Bitola μας έκαναν τα Πάρκα με το πολύ πράσινο και τα ψηλά δέντρα, οι οργανωμένες παιδικές χαρές , και τα Casino που ήταν σχεδόν όσα και τα δέντρα. Χωρίς υπερβολή όπως είναι τα take away cafe στη Θεσσαλονίκη , είναι τα casino στη Bitola.
Πριν φύγουμε για την Οχρίδα, γεμίσαμε το ντεπόζιτο με Βενζίνη που έχει γύρω στο 1.35 Εu/l ενώ δε βάλαμε Φυσικό Αέριο καθώς μέσα σε λίγους μήνες , η τιμή του εκτοξεύθηκε από 0.5Eu/kg σε 2.8Εu/kg.
Φτάσαμε στο Ξενοδοχείο, αφήσαμε τα πράγματα στο τεράστιο πραγματικά δωμάτιο, και η πρώτη μου σκέψη ήταν "τί κρίμα, θα χωρούσαμε όλοι μαζί σε αυτό το δωμάτιο". Αμέσως με μάλωσα για την ηλίθια σκέψη μου και το νεαρό ζευγάρι ξεκίνησε για μια πρώτη βόλτα/γνωριμία με την πόλη.
Για όσους δε γνωρίζουν η Λίμνη Οχρίδα είναι μάλλον η μεγαλύτερη Λίμνη των Βαλκανίων, και ίσως η παλαιότερη της Ευρώπης. Επίσης είναι η πιο Βαθιά Λίμνη στην Ευρώπη με βάθος που φτάνει κοντά στα 290 μέτρα. Από το 1979 αποτελεί μνημείο κληρονομιάς της Unesco ενώ ζουν πάνω από 200 ενδημικά ζώα.
Η πόλη της Οχρίδας αποτελεί τουριστικό προορισμό και η παραλίμνια περιοχή χρησιμοποιείται ώς παραλία , με τον κόσμο, να ψαρεύει, να κολυμπάει και να κάνει ηλιοθεραπεία. Ένας μεγάλος λοιπόν παράκτιος δρόμος με θέα τη Λίμνη, και απέναντι την παλιά πόλη και το κάστρο. Περπατήσαμε περισσότερο από μια ώρα, τσιμπήσαμε και ένα αξιοπρεπέστατο κομμάτι πίτσα από την Prova και πήγαμε στο δωμάτιο για ξεκούραση/ύπνο.
Κατά τις 7.30 βγήκαμε για τη βραδινή μας βόλτα και αποφασίσαμε να πάμε για γευστική δοκιμή στο Vila winery Mal Sv. Kliment . Είναι ένα wine bar στο κελάρι ένος τοπικού οινοποιείου, το οποίο μέχρι πριν λίγους μήνες λειτουργούσε μόνο με κρασιά του οινοποιείου, ενώ εδώ και 2-3 μήνες το έχει πάρει ένα ζευγάρι με μεράκι, με σκοπό να κάνει γνωστά στους τουρίστες κρασιά και από την Οχρίδα αλλά και από όλη τη χώρα. Δοκιμάσαμε αρκετές ετικέτες και τις συνοδεύσαμε με μια ποικιλία τυριών και κάποιες μπρουσκέτες.
Τα κρασιά αποτέλεσαν ευχάριστη έκπληξη, καθώς δεν είχα πρότερη εμπειρία και την οινοποιεία της γείτονος χώρας (Kyriakos mode on) , ενώ οι μπρουσκέτες θέλουν δουλίτσα (σίγουρα αλλαγή στο ψωμί), καθώς μόνο οι 2/4 ήταν επιτυχημένες γευστικά. Γενικά πάντως ήταν θετική η εμπειρία μας και προτείνουμε το συγκεκριμένο μαγαζί, γιατί εκτός των άλλων, τα παιδιά ήταν ευγενέστατα και φάνηκε να έχουν μεράκι . Η ημίωρη περπατάδα για το ξενοδοχείο συνοδεύτηκε από ένα ψητό καλαμπόκι στο χέρι, και πριν τις 23.00 ήμασταν ταβλιασμένοι, με ξυπνητήρι στις 9.30 Just in case, για να προλάβουμε το πρωινό.
Υπάρχουν 2 ξενοδοχεία και αρκετά εστιατόρια στον χώρο, τα οποία δε δοκιμάσαμε. Ήπιαμε ωστόσο έναν ακόμα άθλιο καφέ. Παραλίμνια στο μοναστήρι υπάρχουν beach bar και ο κόσμος κολυμπάει στη Λίμνη. Κάναμε βόλτες στους περιποιημένους κήπους όπου κυκλοφορούσαν ανενόχλητα παγόνια , και κάναμε και μια ρομαντική βαρκάδα 20λεπτη στο ποταμάκι, που μας άρεσε.
Στην επιστροφή είπαμε να κάνουμε μια βόλτα τουλάχιστον με το αμάξι, (καθώς δεν είχαμε ούτε μπατόν , ούτε παπούτσια πεζοπορίας , και κυρίως είχαμε πει ότι είναι εκδρομή χαλάρωσης και όχι ξεπάτωμα) στον εθνικό δρυμό Galicica . Όμορφη διαδρομή μέσα στο δάσος, με αρκετά μονοπάτια για πεζοπορία και φανταστική θέα της Λίμνης από ψηλά. Αξίζει σίγουρα. Ενδιαφέρον είχε το αντίτιμο των 3.5 ευρώ σχεδόν για την είσοδο με αμάξι μέσα στον Δρυμό, ενώ η τιμή ήταν 3.5 ευρώ κατά άτομο αν ήθελες να το πάρεις περπατητά . Αξίζει με τα μπούνια.
 |
| Το μέλλον είναι προς τα εκεί |
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και κάναμε την επίσκεψη στο Spa, όπου υπήρχε steam bath, Φινλανδική Σάουνα, Υπέρυθρη Σάουνα, Τζακούζι κλπ κλπ. Εκτός από το Τζακούζι που ελαφρώς σιχάθηκα, έκανα τα πάντα όλα. Η δε Αθηνά επέλεξε να κάνει ωριαίο μασάζ, το οποίο είχε ανάγκη, και φυσικά το μετάνιωσε γιατί ήταν κακό. :). Ανέκαμψε όμως μετά ,με χρήση του Spa.
Χαλαροί και ανανεωμένοι βγήκαμε το σούρουπο για βόλτα, και αφού γουστάραμε ηλιοβασίλεμα, καταλήξαμε σε ένα από τα ωραιότερα σημεία της πόλης, τον Ναό του Αγ. Ιωάννη του Kaneo . Ωραίος ο ναός, φανταστική και η θέα από όλες τις μεριές του.
Για τελευταίο δείπνο, επιλέξαμε θεωρητικά το κορυφαίο εστιατόριο της πόλης, στο κορυφαίο σημείο της πόλης το Kaneo . Πανέμορφο σημείο, ευγενέστατος Σεφ, ευγενικό προσωπικό, πολύ καλή wine list. Μέτριο φαγητό. Από την άλλη, όλη η χώρα φαίνεται να έχει μέτριο φαγητό και όπως άκουσες πολλάκις ήδη, κάκιστο καφέ. επιστρέψαμε παραλιακά στο δωμάτιο, με στάση για αποχαιρετιστήριο καλαμπόκι στο χέρι και , ποτάκι στο roof garden του ξενοδοχείου SU
γιατί η τολμηρή της οικογένειας ήθελε να κάνει Paragliding. Ο Φλώρος θα την περίμενε στο σημείο απογείωσης για να την παραλάβει, σώα ελπίζαμε αμφότεροι. Ήταν τελικά το piece de resistance καθώς η Αθηνά το απόλαυσε, θεωρώντας το μοναδική εμπειρία. Θα μας έστελναν και τις φωτογραφίες χθες βέβαια, αλλά μας ενημέρωσαν ότι έχασαν την go pro, οπότε ό,τι έμεινε είναι ένα βιντεάκι μου και 2-3 φώτο.
Κλείσαμε την εκδρομή μας στη γειτονική Φλώρινα όπου φάγαμε γαμάτα στο Διεθνές καφενείο που μας πρότεινε η Φλωρινιώτισα κυρία Λίτσα, αφού μας γέμισε πεσκέσια για το σπίτι.
Αντί επιλόγου
Να πας στην Οχρίδα , και να τριγυρίσεις . Νομίζω τρία βράδια είναι αρκετά
Αν θέλεις street food νομίζω είσαι καλά. Αν θέλεις εστιατόρια, να μην έχεις υψηλές απαιτήσεις
Να δοκιμάσεις μπόλικα κρασιά
Να πας στο μοναστήρι του Ναούμ
Να πας στον Εθνικό Δρυμό
Να περπατήσεις την παραλία και μη βαρεθείς να πας στο Kaneo και στο κάστρο (τις ώρες που πήγαμε το κάστρο ήταν κλειστό)
Να κάνεις Paragliding
Να παρατηρείς τα σύννεφα, τα καλύτερα σύννεφα του κόσμου λέει η Αθηνά
Να φέρεις ταπεράκι φαγητό από το σπίτι . Πλάκα κάνω, να ανοίξεις ένα εστιατόριο της προκοπής
Να φέρεις την καφετιέρα σου μαζί, ή όπως και πιο πάνω να επενδύσεις σε ένα καφέ της προκοπής
Ίσως ήταν τέτοια η διάθεσή μας , ίσως η ανάγκη να ξεφύγουμε, περάσαμε καταπληκτικά,
Δεν είναι πάμφθηνο όπως λένε. Σε ένα άρθρο που είχαμε διαβάσει , έλεγαν ότι το 2019 την περασαν με 180 εύρω...Από το άρθρο πήραμε πολλές ωραίες ιδέες για βόλτα, αλλά τα έξοδα μας μαζί με καύσιμα ξενοδοχεία κλπ κλπ ήταν υπερτριπλάσια ...το λινκ του άρθρου που πήραμε ιδέες
